EEN DAG LANGER wachten. Dat was wat kleine Kiki moest doen om vier maanden te worden. Deze extra-dag had natuurlijk alles te maken met het vierjaarlijks schrikkelgebeuren en de daaraan gekoppelde inlassing van een 29ste februari. Was ooit de bedoeling om de tijdstelling en het verloop van de seizoenen enigszins in toom te houden. Met de actuele klimaatswijzigingen moest men het nut van deze regeling maar eens onder de loep nemen. In één keer meepakken in de discussies over het al dan niet behouden van de zomer-winter-uur carroussel. Maar Kiki is nu zover en de toegang tot de kinderkribbe is een feit. Small step for mankind, giant leap for "Ons Klein en haar Klein"! Knap parcours van die twee. Het mag duidelijk zijn dat met bovenstaande kreet heer Polo de bal bewust met effect heeft willen lanceren. Zij die op 29/02 geboren worden blijven eeuwig jong, of worden nooit volwassen. Hoewel ik geen schrikkelkind ben mag ik mij ook in zekere mate beroepen op vorige twee eigenschappen. Met wat ruimdenkend aansluiten en op zoek naar het dichtst bij mijn geboorte zijnde schrikkelmoment zou ik nu 18 geworden zijn. Wel, wel, wel: ook niet fout. Al bij al een dag als een ander, maar niet voor de jarigen. Bij deze de hartelijke gelukwensen aan Anna, dochter van een collega-Mojita van Anke, die gisteren het levenslicht zag. Proficiat aan de ouders. Hààr 18de ga ik niet meemaken, maar het wordt er vast eentje om in te kaderen: 29 februari 2092.
Hier in de Polder werd de schrikkelperiode vooral gewijd aan "lezen". Extra tijd om extra snel een extra boek soldaat te maken. Oeps, boek is niet echt wat het was: een e-book! Uitzondering voor mij, een assist van La Pola. In een razend snel leesbare stijl geschreven. Maar helemaal niet oppervlakkig, verre van zelfs. Zomervacht van Jaap Robben. Een heel bijzonder verhaal. Of toch weer niet, want er gaat meer om in onze samenleving dan ik mij in m'n dagelijkse comfort-situatie kan voorstellen. Het wat en hoe staat in een schitterende recensie van Erik-Jan Hummel. Klikken op de "zomervacht"-link hierboven en u kan er zijn beschouwingen op nalezen. De waarom-invulling zal bij elke lezer anders zijn, maar wat een boek. Was tevens perfect om af te kicken van het zware labeur dat Stem mij gekost heeft om het alsnog net niet te halen. Zorgde voor ontdekking van scherven in de eigen ziel. Hij schrijft, naar mijn allerpersoonlijkste en dus uiteraard bescheiden mening, zoals Dieter-Down the Road-Coppens zijn televisie maakt. Ook die/dat is een magistrale aanrader. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten