653. FOTO TOP12 - #01 2020

652. FOTO TOP12 - #02 2020

651. FOTO TOP12 - #03 2020

650. FOTO TOP12 - #04 2020

649. FOTO TOP12 - #05 2020

648. FOTO TOP12 - #06 2020

647. FOTO TOP12 - #07 2020

646. FOTO TOP12 - #08 2020

645. FOTO TOP12 - #09 2020

644. FOTO TOP12 - #10 2020

643. FOTO TOP12 - #11 2020

642. FOTO TOP12 - #12 2020

641. Laatste wapenfeiten

MIJN LAATSTE WAPENFEIT in open lucht werd een 'gaffel' van formaat. De foto hierbij moet de zaak wat camoufleren. Het geeft mij de kans om een en ander recht te trekken. En dat was nodig.  Op de terugweg uit Houtave maakten we een stevig ommetje: naar Stuivekenskerke, afspraak met Katie & Eli om al wandelend eindelijk eens bij te babbelen. Studievrienden voor het leven die we een Corona-eeuwigheid niet gezien hadden. En of het de moeite was?! Toch begint het fout bij mij want kan met de beste wil van de wereld de naam van het parcours niet onthouden: Sidonia-wandeling..., iets met Cavia...? Coronia...???  We gaan wandelen tussen de Viconia Kleiputten. Dat was het dus. We babbelen, we kijken, we zien aalscholvers op een mooie rij. 15 op 16 paaltjes bezet. Ik laat me afleiden, holle wandelpaadjes, echte West-Vlaamse klei, vettig, twee voeten los... en pats, daar lag ik dan. Plat op mijne smikkel, gelukkig in de graskant. Bloedneus en later nog wat stijve schouders, valt goed mee. Maar wat een flater, kan me niet voorstellen dat ik ooit zo ten onder ben gegaan.  De leeftijd? Oké, voor alles is een eerste keer. Ook voor een falend laatste wapenfeit. Voor de rest alles in orde, we zijn goed thuis geraakt. 

QUA LEZEN SLUIT ik het jaar af met een roman van Anne Delbée, mij totaal onbekend. Camille Claudel, een vrouw. Weet eigenlijk niet goed meer hoe deze in het stapeltje Colibri's is verzeild geraakt. Online impulsaankoop? Wellicht wel, maar ik heb er geen spijt van. Wat een verhaal. Leerling, muze en minnares van Auguste Rodin, de beeldhouwer. Zus van Paul Claudel, de schrijver dichter. Wat een leven. 'Stormachtig' is het minste wat ervan kan gezegd worden. Ben er nog niet helemaal klaar mee, maar vervelen doet het geen moment. Krachtig geschreven, boeiend en meelevend verteld. Mijn laatste aanrader van dit jaar.  Hoe dan ook: "fijne feestdagen!" 

640. Patchworkatelier 2.0

DIT BIZARRE JAAR loopt stilaan op zijn laatste benen. In slow motion richting de uitgang. We proberen er met z'n allen het beste van te maken en een meerderheid houdt zich daarbij aan de opgelegde regels. Hopelijk een grote meerderheid, want het virus profiteert van elke lacune in onze sanitaire solidariteit. Samen "ons best" doen gaat nog redelijk. Allemaal samen zou het meest effect hebben. Massa's feestverlichting om voor wat gezelligheid te zorgen, thuis en in onze omgeving, dat lukt wel. Nu de rest nog, en dan volhouden en hopen dat de vaccins hun werk kunnen doen.

Met nog een paar weken voor de boeg gingen Pola & Polo voor een laatste 2020-mini-uitstap. Houtave 2.0, omdat het er zo verrekte goed is. De locatie, de uitbaters, de sauna, de hottub, de omgeving. De vrienden uit de buurt nemen het ons vast niet kwalijk dat wij hen deze keer niet opnieuw een bezoek brachten. Het was trouwens nog niet zo heel lang geleden zeker? We gingen nu eerder voor een serie wandelverkenningen in en omheen Houtave City. Eerste rondje rondom de dorpskern, late namiddag, ondergaande zon, strakke skyline. 

De volgende ochtend rijden we naar Lissewege voor de Ter Doest-wandeling. Een pittoresk wit dorpje, met een monumentaal gotische kerk en een charmant dorpskanaaltje, in de buurt een unieke tiendenschuur van de voormalige abdij Ter Doest. Toch kies ik voor deze foto van "la Pola-in-actie" langsheen het Boudewijnkanaal. Vooral omdat de zalige  zonnewarmte van dat moment nog deugddoend voelbaar is terwijl ik dit verslagje zit te schrijven. Vier kramen op het marktplein, verder alles "dicht". Aandacht kan naar de eenvoud gaan. Wat een charme. 

Een dag later neemt mijn gids me mee naar Varsenare. Daar is het wandelpad doorheen Domein Beisbroek met z'n sterrenwacht, het aanpalend domein Tudor en daarnaast het Chartreuzinnenbos onze volgende bestemming. Twee van de drie kastelen gezien: Beisbroek en Tudor (Tillegem lieten we  nu maar links liggen vanwege te ver). Toch waren het de heideschapen die mij meest wisten te boeien en dus een foto verdienen in deze bijdrage. Zij zorgen voor de begrazing van de stukjes heide in dit groengebied van de stad Brugge.  

Finaal moesten we nog eens terug naar het strand. Na Bredene was nu De Haan aan de beurt. Tijdens de kastelenwandeling zagen we meerdere wegwijzers met "Zeeweg". Zou dat kunnen? Eergisteren was ze er nog. Het zal toch niet zijn zeker? Wij snel de auto in om de zee te zoeken, met de achterliggende hoop op nog eens een straffe zonsondergang. Van allebei een beetje: wel mooi licht maar geen ondergaande "bol". En de zee? Wat doet dat rood kruis daar op het strand? En van de zee is niet echt veel meer te zien. Gezichtsbedrog?

Het maakte niet veel meer uit. Het was een fijne vierdaagse. Met dank aan Sofie & Frederic én aan La Pola, mon guide. Neen, niet Nathalie: dat is die van Gilbert. In 2021 komen we zeker terug in het Patchworkatelier. Dat staat vast, we vinden wel een of meerdere geschikte momenten. 

En dan wordt het de hoogste tijd voor de FOTO TOP12.  De veertiende keer al. Nu die van 2020. Het voorbereidende werk was gedaan voor we naar Houtave trokken, dus deze foto's komen er niet meer in. Net als vorig jaar ga ik voor het bijgeknipt vierkant formaat, wat ruimte laat om een - al dan niet geslaagd - karamellen vers toe te voegen.  Twee bewuste keuzes, zeker nu het om een heel apart jaar gaat. Het volgende zal anders zijn, beloofd. Het foto-overzicht en hopelijk ook het jaar. 

639. "0.03"

WEER EEN COLIBRI ter hand genomen. Zo'n klein vuistdik boekje uit de gelijknamige reeks. Eerder las ik al Tender Bar en Suite Française in "klein formaat". Nu was het de beurt aan de  Driestuiversroman van Bertolt Brecht.     

Een satirische roman moest ik mijzelf regelmatig voorhouden. Want het liep ook deze keer niet vanzelf. Lezen gaat me blijkbaar iets minder goed af na 8 maanden Corona. Steek het daar maar op, Polo. 't Is allemaal de schuld van dat vies beestje. Toch moet ik het bij mezelf zoeken en de iets minder voor de hand liggende keuzes die ik de laatste maanden op leesvlak maak. Niet wenen, niet klagen: lezen.

"Een soldaat met de naam George Fewkoombey werd in de Boerenoorlog in zijn been geraakt, zodat het in een ziekenhuis in Kaapstad geamputeerd moest worden..."

558 'kleine' pagina's verder sluit het hele verhaal met: "Een paar dagen later werd soldaat Fewkoombey gearresteerd. Hij kreeg een proces, tot zijn stomme verbazing, voor moord op Mary Swayer. Hij werd ter dood veroordeeld en opgehangen." En dat is het dan. Heb er heel veel moeite mee gehad. Dikwijls getwijfeld, toch karakter getoond. Echt doorgebeten bij momenten. En de laatste 20 bladzijden maakten voorwaar dat het allemaal toch nog de moeite waard is geweest. Moeilijk om rationeel te verklaren, maar zo is het mij vergaan. Of ik het boek nu ook een aanrader wil noemen blijft een open vraag. Voor wie er graag een koffie bij wil, daar kan voor gezorgd worden. Een fris groen blaadje kan ook: kersvers zelfgekweekte pannenkoekplantjes, brengers van geluk en vriendschap. De gustibus et coloribus non disputandum est. 

EERSTE WEEK DECEMBER, de dagen worden altijd maar korter. Da's vaste prik natuurlijk: tijd van het jaar. De donkere dagen eisen hun rechten op en dus komen er kerstverlichtingen tevoorschijn. Nu nog meer dan andere jaren, want een van de manieren om de verdrongen gezelligheid wat aan te zwengelen. Met de verse aankopen erbij heb ik ruim anderhalve hectometer ledverlichting op en om het huis gedrapeerd. Het mag wat "shinen" dit jaar. Indoor gaan we eerst nog wat moeten afkicken van de 70-decoraties en garnering, daarna vliegen we er ook binnenshuis in. Wat ook jaarlijks aan bod komt, sinds 2007 al, zijn de selecties en voorbereidingen van de FOTO TOP 12. Goede gewoonte, traditie die ik graag in ere wil houden en dus mag het wat moeite kosten. En het zal u niet verwonderen: 2020 levert een heel aparte selectie op. Dagelijks te ontdekken op deze blog, vanaf 20 december, aan de vooravond van de astronomische winter. Ondertussen werk ik mij ook doorheen enkele adventskransen. Lang geleden was hun bestaan mij wel bekend, maar hun aanwezigheid in de pre-kersttijd is mij al vele jaren ontgaan. Hier zijn enkele van mijn actuele favorieten: een matcha-thee collectie van 24 - eentje voor iedere dag tot aan kerstmis. En De Kleine Komedie - Amsterdam heeft 24 doosjes met verrassingsacts op haar website gezet. Niet allemaal even top, maar de suggesties die tijdens het YouTube-kijken van de dagelijkse bijdrage in de rechterkolom verschijnen leveren vaak mooie ontdekkingen op. Al was het maar de bijna onuitputtelijke reeks van Herman Finkers 'items'. Een van Polo's 'all time favourites' en dus een warme aanrader. Ze staan daar zomaar voor het aanklikken, in die rechter kolom. Het Liers Cultuurcentrum doet het veel bescheidener met een korte reeks van 8, om de drie dagen geeft dat ook een spreiding van 24. Onder het motto "Een lichtje voor Jou" brengen zij kwalitatief hoogstaande podiumkunst. In één van de 'doosjes' zit Voice-Senior Swa VdB, onze maat, en die willen we voor geen geld missen. Kijken dus!

DAN NU "0.03" uit de aanhef. Een mooie afsluiter, goed nieuws voor het laatst bewaard. 2020 krijgt een mooi einde voor Polo: bij de driemaandelijkse PSA-controle vorige week bleek dat díe na de fenomenale 0.08 van september ll. nog een ietsie pietsie meer gezakt was: 0.03, meteen een voorlopig(?) persoonlijk record sedert de ingreep in 2008. Zou het nu echt de goeie kant uitgaan? Zelden zo blij geweest bij een telefoontje met de huisarts. 0.03...