632. Herinneringen

EEN NIEUWE LOCKDOWN lijkt op komst. De aangekondigde onvermijdelijkheid? Vroegtijdige versoepelingen in juni om het volk te paaien, het ter wille zijn van zoveel mogelijk partijen om de dreigende verkiezingen in het najaar voor te bereiden en teveel medemensen die al te losjes omgingen met de alsnog geldende maatregelen. Het mens"dom" op z'n best. En dan liggen daar onze gratis treintickets vanwege de NMBS. De Hello Belgium Railpass, 12 ritten, 2 per maand, tot en met maart 2021. Bedoeld om ons op een veilige manier terug uit ons kot te halen. #MoveSafe. We maken gebruik van de stilste uren én mikken op een rustige bestemming. Zien opeenvolgend en los van elkaar 7, neen: 8 mensen, de conducteur incluis. Op een trein met 333 zitplaatsen. Naar Essen, mijn geboortegrond. Allerheiligen te snel af, bezoek aan het kerkhof en een koffie "thuis" met broer en zus. Te voet van het station naar de OLV-kerk van Essen-centrum. De hele Stationsstraat lang wandel ik door mijn jonge jeugdjaren. 50 tot 60 jaar geleden. De rijweg lijkt smaller en korter dan toen. Alles verandert, alles veranderd. Daar zat Joske de schoenmaker. Hier was een juwelierswinkel. Nu kapperszaak, wel de etalageruimte voor uurwerken en juwelen behouden. Daar was een cinémazaal, die voor de katholieken. Ooit de "Tien Geboden" gezien. Het huis van de tandarts die zo goed was in trekken. "Hou jij z'n hoofd goed vast, Pierre. Dan is 't zo gedaan." Het Molenheike, met het ouderlijk huis op nummer 107. Bracht er de grootste tijd van mijn jeugd door. Vloog vandaar ook uit naar het Antwerpse. Nu een crèmerie/eethuis. Meer over 't Molenheike, mijn jeugdbiotoop: kruidenierszaak Verbiest, weg - electro Schrauwen, weg - krantenwinkel Dam, weg - beenhouwer Geers, weg - kapper Van Hooydonck, weg - snoepwinkel Meukens, weg - kruidenier Heymans, weg. De ouderen uit "mijnen tijd" overleden, de opvolgers op pensioen, en daarna...  Alles verandert, alles veranderd. Het Gildenhuis gesloten, Don Bosco - ooit mijn parttime werkplek - grotendeels gesloopt en opgeslorpt door Mariaberg. Meubelhuis De Molenhoek: weg. De muziekwinkel van Eddy Suyckerbuik waar ik m'n eerste 45 toeren singeltje kocht: "Satisfaction - Rolling Stones" - zuur verdiende zakcentjes gingen er meteen aan, volgens mijn vader weggesmeten geld- weg. Na meer dan 50 jaar schiet er bijna niks meer over van de Stationsstraat. Alles verandert, bijna alles veranderd: het Volkshuis,  begrafenissen Hensen, café De Meeuw en Electro Vorsselmans zijn de enige die er na al die jaren nog quasi onveranderd bijstaan. Wel opgefleurd, onderhouden, bijgewerkt... maar niet veranderd. 

We bezoeken het kerkhof. Herinneringen bij het graf van vader, moeder en broer Luc. 1985 - 2010 - 1970... zo lang geleden. Uiteindelijk terug verenigd op deze stille plek. Gedachten, herinneringen en een bloem achtergelaten. 

Het is ook de dag dat elk jaar mijn beste basketbalvriend Jef De Koster weer op de voorgrond komt. Geboortedatum, sterfdatum, herdenkingsdatum: 29 oktober. Terug thuis probeer ik nog eens wijs te raken uit zijn nota's en doe een poging om de hele M72-offence te reconstrueren. Wat een tijd, wat een herinneringen. Het is inderdaad die tijd van het jaar. Allerheiligen - Allerzielen. Ik zie ook de foto op blok van Shanthi, Bram en Niké. Onze kleindochter die maar heel even bij haar mama en papa mocht zijn. Een korte herinnering, maar een die ik niet wil verliezen. Blijven koesteren. Nooit vergeten. Herinneringen. 

631. Uitzweten

GAAT DE WERELD om zeep? De heer Urbanus zong vele jaren geleden al dat het zover was. 46 jaar om precies te zijn, in 1974.  Onze samenleving, en bij uitbreiding die van het gehele noordelijk halfrond, gaat alleszins die richting uit. Er staan ons nog spannende maanden(sic) te wachten. De veelheid aan standpunten en al dan niet te volgen strategieën maken dat voor veel stropers en boswachters de bomen het grote woud aan het oog onttrekken. Wij van onze kant proberen in de mate van het mogelijk' en toelaatbare voor afwisseling in ons gefortuneerd bejaardenleven te zorgen. Bovendien willen we het zo veilig mogelijk houden. Om de zinnen te verzetten en de geest te voeden zijn we de voorbije week naar Houtave getrokken. 411 inwoners, waarvan de overgrote meerderheid verstoppertje speelde. In de overigens 'beschermde' dorpskom meestal geen kat te zien. Of toch: alleen af en toe een kat. Net als bij onze passage in Merksplas-Kolonie een 'ver van de wereld'-locatie. La Pola had met een natuurhuisje aldaar opnieuw een hoofdvogel afgeschoten. Rust, peis en vree. PatchworkAtelier.be beschikt over een logeerplek die schittert door haar eenvoud en ligging. Naaste buren zijn de Wallisser Schwarznase schapen van  de uitbaters. Prachtdieren, brengen de natuur tot in de zitkamer. Vier zalige nachten, en daar tussenin telkens een deugddoend saunaritueel. Het was lang geleden, maar de draad werd direct weer opgepikt. Heerlijk uitzweten. Houtgestookte kachel in een barrelsauna. Overwegen om ook zoiets in onze tuin te (laten) installeren. Wie weet?  We brachten ook een bezoek aan "De Vier Winden", ooit het woonhuis met atelier van Constant Permeke. Momenteel het Permekemuseum met een beperkte selectie uit zijn oeuvre. Ik merk dat dit bezoek zeer inspirerend op mij inwerkt. Mocht ik de schildermicrobe toch goed te pakken krijgen dan denk ik dat na een paar uren tuinhuisatelier zo'n zweetsessie in de barrel geen kwaad kan. Wordt vervolgd.

Tijdens ons verblijf kwam de melding dat West-Vlaanderen op gebied van Corona dieprood ging kleuren. Daar was ter plekke weinig van te merken. Strand en polders waren zo goed als verlaten. Een veilig gevoel alleszins. Ook het telkens aparte treffen met vrienden verliep behoorlijk Corona-proof. Super content om Rita & Roger, Danielle & Luc en Heidi & Erwin eindelijk nog eens te ontmoeten. Samen met de fietstocht, de wandelingen, het onverwachte bijwonen van een lezing door Manu Keirse in de parochiekerk allemaal positieve ervaringen. Geeft een mens weer energie en moed om de rest van dit Covid-19 verhaal uit te zweten. Want dat wordt het vast en zeker in de meest uitgebreide betekenis van het woord: uitzweten.

630. Drie keer op rij

"ZE" STAAN ER toch maar weer.  Op één in de Lage Landenlijst, de jaarlijkse top 100 met de beste Nederlandstalige nummers aller tijden. 2018 - 2019 - 2020. Drie keer "den beker". Of liever: twee bekers en in 2020 een kroon, een Corona/Kroon, de kroon op het werk. Nog steeds met Ruimtevaarder. 'Een piepklein liedje op een klein plaatje' zoals Raf het subtiel verwoordt. Zo klein is het lied ondertussen niet meer. Begint al meer op een monument te lijken. Vaste prik als bis-nummer bij hun optredens. Ze hebben echter pareltjes die het grote publiek nog niet kent. Een Kommil Foo-verslaafde zoals 'heer Polo' daarentegen... Stilte na de storm doet het wel prima bij de verkiezingen, maar ik zit eigenlijk te wachten op Kom hier dat ik u draag. Voor mij tot hiertoe hun absolute topnummer. Nooit op de lijst gestaan? Te lang? Te empatisch? Te...? Het ideale lied om mensen in tijden van besmetting te troosten, te ondersteunen, te dragen en aan te sporen dat ook met en voor elkaar te doen. Dat mis ik vandaag,  mis ik in de rangschikking, mis ik drie keer op rij.

629. Surfers Paradise

DE TWEEDE GOLF is een feit. Covid-19 zorgt voor een Corona 2.0 passage. En zo goed als zeker dat het een "big wave" wordt. 't Allen kant leken volkeren, gemeenschappen en anderszins georganiseerde vertegenwoordigers van het menselijk ras gewoon te wachten. Wachten op de grote golf, zoals de surfers liggend op hun plank. Het geduld raakte op en de drang om weer buiten te komen en 'normaal' te doen leek ontembaar. De eerste lockdown werd wellicht sneller opgeheven dan goed voor ons was. Het virus keek geamuseerd toe, lag ook -maar dan op vinkeslag- en was er als de Corona-kippen bij om met iedere ingevoerde versoepeling een nieuwe slag te slagen. De prioriteiten leken plots elders te liggen. Hier een regeringsvorming die er bij hoogdringendheid moest komen, elders verkiezingscampagnes of andere politiek getinte Spielereien. De wereld ging opnieuw in de gekke mallemolen draaien en leek het virus te vergeten. Het zou allemaal wel weer in orde komen. Van afvlakking was geen sprake meer, daling van het aantal besmettingen zat er nog slechts sporadisch in. Even werd gedacht dat het drama achter de rug was en dat het leven terug zijn gewone gang zou gaan. Dat werd zowaar tot het krampachtige toe geprobeerd. Om het mensdom zijn vrijheid terug te schenken. Wel het heeft ons de vrijheid van de grote golf opgeleverd. De grote uitdaging: wie blijft overeind, wie stuurt zijn plank over de golf en gaat er niet in ten onder. Het wordt heel hard peddelen, en hopen dat we finaal het hoofd opnieuw boven water kunnen steken. Ride on, baby! De ultieme droom in Surfers Paradise.

628. MegaMix Overload

HET IS WEER gebeurd, weer of geen weer. Noch de eerste, noch de tweede Corona-golf hebben er iets aan kunnen doen. Enige vertraging is er in de uitvoering geslopen, dat wel. Maar ook niet meer dan dat. Net als andere jaren heb ik de "bladjeshaag" rondom mijn grondgebied eigenhandig gekortwiekt. In schijfjes en werkmomenten die bepaald worden door de beschikbaarheid aan groencontainers van het moment. Ook nu mag het resultaat gezien worden en op basis daarvan durf ik mij alvast opnieuw engageren voor een volgende jaargang. Komt dat zien, komt dat zien: ook op zijn zeventigste zal heer Polo de haag nog scheren. Geen hoge toppen meer, dat is verleden tijd. Maar de ligusterhaag, dat moet nog kunnen. In al mijn enthousiasme ging ik bij tussenpozen over tot het verwijderen van breedbladig onkruid dat mijn aandacht trok. Ik ging er fors tegenaan en stak stevig in het wortelwerk teneinde de vermaledijde heel grondig te verwijderen. Dat leverde nog extra werk op. Tijdens het weekend bleek de robotmaaier -"onze Manolo"-problemen te ondervinden om zijn job te doen. Uit het laadstation rijden lukte nog, maar dan knipperde het licht: "Geen lussignaal". Dan scheelt er iets met de begrenzingsdraad, slecht contact of een breuk. Dus gaat een mens op zoek... en vindt na enige tijd geduldig "boordgras liften" twee losse eindjes onder het maaiveld. Kunnen niet meer bij elkaar. Geen kwestie van té diep water, wel van keurig-afgestoken-met-de-plantenschop. Extra werk. Eens de plek des onheils gevonden is het moeilijkste achter de rug. Heb gelukkig nog enkele gel-connectors/kabelverbinders liggen. Niks makkelijker dan dat, fluitje van een cent. Onze Manolo rijdt opnieuw, en wij content.  

Maar er is meer. Heb gebruik gemaakt van de hoopvolle heropstart van het cultuurgebeuren. Covid-19 speelt artiesten, theatermakers, zangers, muzikanten en hun organisaties serieus parten. Inrichters en zaaluitbaters hebben ook een donker halfjaar achter de rug, en het is nog niet gedaan. Toch is er ondertussen licht, en waar kan ik dat beter vinden dan bij Raf & Mich. Kommil Foo hebben een goede formule gevonden: twee ingekorte optredens per avond. Publiek maakt er dankbaar gebruik van. OOGST leent zich daar perfect toe: een selectie uit de selectie van hun dertig jaar podiumkunsten. Deze keer nog eens in CC Schoten. Corona-proof, 2 stoelen tussen de bubbels, met Tinne en Peter. Genieten. Meer van dat binnenkort in CC MxM met Grof Geschud. LIJMEN is hun afstudeervoorstelling. Heb mooie ervaring met Fien Leysen wat dat betreft. Benieuwd wat het deze keer wordt.

"Wat is er van de sport?" Was Jan Wauters nu maar hier geweest. Die zou van deze alinea een meesterstukje hebben gemaakt. Niet dus. Gewone Polo-prietpraat dan maar. Het hoofdstuk "sport" heeft lang op apegapen gelegen. Veel afgelastingen en/of opschortingen van wedstrijden tot heelder competities aan toe. En dan is daar plots de ommekeer. Een inhaalbeweging waar ik vragen bij heb. Met of zonder of voor een beperkt publiek. In zalen en stadions kan een quotum gehandhaafd worden, maar daarom nog niet het gedrag van de harde supporterskernen. Bij wielerwedstrijden en grote Ronde's is publiek beperken of verbieden langsheen het parcours niet mogelijk. Maskerplicht, maar duidelijk waarneembaar op de live-beelden niet 100% nageleefd. Over beelden gesproken? Een overload aan sportuitzendingen, live-verslag van alles wat nu dag na dag wordt verreden in binnen- en buitenland. Een Tour met een onwaarschijnlijke ontknoping. Een WK waar Roglic niet bereid bleek tot een wederdienst aan Wout Van Aert, en wat was het -ik ben de draad even kwijt- een té gekke eindsprint in L-B-L met crazy Alaphilippe in een beschamende hoofdrol. Beetje hyper hier, een kwak daar en dan hoogmoedig maar te snel de armen spreiden en denken dat de buit binnen is. Neen, dan toch die Roglic. Er wordt wat afgekoerst deze herfst. En voetbal blijft voetbal: werd voorheen al teveel uitgezonden, dus dat valt nu minder op. Er wordt trouwens nog meer over de transfers geleuterd. Het lijkt elke dag meer op de berichtgeving eertijds van de marktprijzen van het varkensvlees en daarna de waterstanden. De tennistornooien volgen mekaar ook op in sneltreinvaart. We zitten nu in een herfstig Roland Garros. Op de duur lijkt het allemaal zo erg op elkaar. Tot... ik vandaag meer dan 5 uur lang voor tv bleef hangen. Diego Schwartzman vs Dominic Thiem. Nummer 14 tegen nummer 3 op de ATP-lijst. Fantastische match. Geen seconde verveeld. Namiddag en vooravond zijn voorbijgevlogen. Topsport op het scherp van de snee, tussen twee tennisbuddies die er een keiharde wedstrijd van maakten. Merci Diego, merci Dominic. Heb weer eens echt genoten van een portie kijksport. Was lang geleden.

En dan pakjesdag. Het leek vandaag of Sinterklaas twee maanden vroeger kwam dan aangekondigd. Ook een gevolg van de Corona-crisis? Maakt niet uit. Het begon met een medewerker van bpost die mijn NONA bestelling bezorgde. Verder zat er ook een bel-eend in de brievenbus. Dat wordt fun met Kiki op de fiets. Een GLS-bezorger bracht op dat moment twee nieuwe partytenten en postnl leverde iets later een serie gel-connectoren. Voorzien op een volgende kabelbreuk. En geloof het of niet, maar morgen komt ook dpd nog langs. Pakjestijd... voor een "megamix overload"!