DE TWEEDE GOLF is een feit. Covid-19 zorgt voor een Corona 2.0 passage. En zo goed als zeker dat het een "big wave" wordt. 't Allen kant leken volkeren, gemeenschappen en anderszins georganiseerde vertegenwoordigers van het menselijk ras gewoon te wachten. Wachten op de grote golf, zoals de surfers liggend op hun plank. Het geduld raakte op en de drang om weer buiten te komen en 'normaal' te doen leek ontembaar. De eerste lockdown werd wellicht sneller opgeheven dan goed voor ons was. Het virus keek geamuseerd toe, lag ook -maar dan op vinkeslag- en was er als de Corona-kippen bij om met iedere ingevoerde versoepeling een nieuwe slag te slagen. De prioriteiten leken plots elders te liggen. Hier een regeringsvorming die er bij hoogdringendheid moest komen, elders verkiezingscampagnes of andere politiek getinte Spielereien. De wereld ging opnieuw in de gekke mallemolen draaien en leek het virus te vergeten. Het zou allemaal wel weer in orde komen. Van afvlakking was geen sprake meer, daling van het aantal besmettingen zat er nog slechts sporadisch in. Even werd gedacht dat het drama achter de rug was en dat het leven terug zijn gewone gang zou gaan. Dat werd zowaar tot het krampachtige toe geprobeerd. Om het mensdom zijn vrijheid terug te schenken. Wel het heeft ons de vrijheid van de grote golf opgeleverd. De grote uitdaging: wie blijft overeind, wie stuurt zijn plank over de golf en gaat er niet in ten onder. Het wordt heel hard peddelen, en hopen dat we finaal het hoofd opnieuw boven water kunnen steken. Ride on, baby! De ultieme droom in Surfers Paradise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten