FOTO TOP12 - #01 2019

FOTO TOP12 - #02 2019

FOTO TOP12 - #03 2019

FOTO TOP12 - #04 2019

FOTO TOP12 - #05 2019

FOTO TOP12 - #06 2019

FOTO TOP12 - #07 2019

FOTO TOP12 - #08 2019

FOTO TOP12 - #09 2019

FOTO TOP12 - #10 2019

FOTO TOP12 - #11 2019

FOTO TOP12 - #12 2019

570. Mensen en Wensen

NOG TWEE KEER slapen en ik gooi tot en met oudejaar dag na dag en één voor één  mijn eigengemaakte voorkeurfoto's online. "Maken" stond deze keer voor afdrukken, downloaden, bijknippen in "vierkant" formaat, en er nog een korte boodschap naast plakken. Een toevallig twaalftal dat de selectie overleefde. Geen voorkeur, of toch: mijn buikgevoel. Prenten waar ik me goed bij voel, een levendige herinnering aan het moment. Niet meer, niet minder. Overmorgen start de serie: 20 december om 8 uur 's morgens verschijnt #12 als eerste volautomatisch op de blog. Of de FB-link er elke dag gaat zijn betwijfel ik: de kerstweek is voorbehouden aan kinderen en kleinkinderen. Q-time op z'n best. Wie zijn dagelijkse portie FOTO TOP12 2019 niet wil missen kan "hier" klikken en de geopende blog bij zijn/haar favorieten plaatsen. Zo krijgt u iedere dag een verse foto bij het ontbijt. En ook na nieuwjaar blijven de 2020-bijdragen aldus toegankelijk. 

De finale "mededeling" van het jaar werd gereserveerd voor Rutger Bregman en zijn nieuwste boek: De meeste mensen deugen.   Drie maanden geleden hoorde ik hem op radio1 en "Interne Keuken" bij Koen Filet. Was direct verkocht en één week later zat het al tussen een nieuwe lading leesvoer. Wat hield me dan tegen? Of lag die stoere knoest niet toevallig onderaan het stapeltje? Andere boeken kwamen eerst aan bod. Was het de positieve boodschap die me toch achterdochtig maakte? Uiteindelijk kwam de winter in zicht en moesten er nog steeds enkele hoofdstukken verwerkt worden. Maar nu is het dus gebeurd. Historicus Bregman knoopt aan bij andere wetenschappen en onderbouwt heel geleidelijk zijn these die in grote letters het front van zijn boek siert. Boeiend, uitdagend, fascinerend. Overdrijf ik? Misschien wel, maar dan enkel om u ervan te overtuigen dat dit werk het lezen absoluut waard is. Te dik? Te zwaar? Niet in één keer te vatten? Neem er gerust de tijd voor, dat deed ik ook. Was voor mij trouwens een bijzondere herontdekking van het dialectisch denken. Stellingen bewijzen, bewijzen ondergraven, nieuwe besluiten op poten zetten om die er met de nodige spitsvondigheden weer onderuit te zagen. En dat ik regelmatig een belletje hoorde rinkelen. Dit heb ik nog ergens gelezen, geen plagiaat maar het verwerken van bestaande overtuigingen in een overkoepelend concept. Helemaal op het einde kwamen de laatste bladzijden van Anna Karenina weer door m'n gedachten. Geloven in en vertrouwen op het goede in de mens. Tolstoj en Bregman? Een apart duo. Voor u alvast een zalige kerst en een gelukkig nieuwjaar.

569. Exit Panamarenko

PANAMARENKO

net geen 80 geworden

568. Tijd maken

HET JAAR NADERT zijn einde. Eerstdaags wordt de ultieme quinzaine ingeluid. Op het vlak van wetenswaardigheden is het drummen om nog een plekje te versieren in de laatste "mededelingen". Eind deze week start de FOTO TOP12, dus weet u dat mijn berichtenmolen -behoudens zeer uitzonderlijke gebeurtenissen- voor een tijdje zal stilvallen. En we hebben net een en ander achter de rug: Boris Johnson -met of zonder hulp van de Russen?- haalde afgelopen week zijn slag thuis, in Madrid eindigde de klimaattop -ondanks de inbreng van onze vier klimaatministers- op een sisser, RSC Anderlecht blijft maar aanmodderen -nu zelfs letterlijk op het slijkerige patattenveld van Standard- en Sam "the Man" Rotsaert leidde ad-interim Spirou Charleroi voorbij  Oostende naar de halve finales voor de Belgische basketbal beker. Hopelijk zit hier geen vies verhaal achter vanwege Gjergja. De coach van Oostende is een echte Filou. Ik houd mijn hart al vast. 

Wél belangrijk nieuws vindt u in deze tweede paragraaf.  Ons nichtje Caro is terug van weggeweest. Was een kleine 11 maanden op toer  doorheen Midden- en Zuid-Amerika. Welkom thuis, Caroline! Hebben je met open armen ontvangen op Zaventem en de warme knuffel deed echt deugd. Tot binnenkort op 't feestje. Later die dag stond een Rommezoever-bezoek op het programma. Om een college-maat een riem onder het geopereerde hart te steken. Een ontmoeting met een gouden randje. Momenten die er echt toe doen en die ik voor geen geld zou willen missen. Stel het wel Herre, de revalidatie gaat de goede kant uit en wij duimen met z'n allen. Meedoen a.u.b. : duimen!!

En tenslotte de foto-ondersteunde aanraders van de dag. Op weg van Zaventem naar Lint, op de grens tussen Rumst en Duffel lasten we een korte pauze in. Huisnummer 95 werd een mooie uitbreiding van mijn lijst eetadressen met een "#" in de naam. Bistro 4, Steiger 3 en Colonie 7, en nu deze 95. Was er vroeger al eens te gast met Pito-buddy Nico. Het is er nog steeds goed. Wie een hongertje krijgt op de E19 kan -behoudens op maandag want gesloten- met gerust gemoed de afrit Rumst nemen. Als u snel bent wil ik u de hamburger van de maand nog aanraden: wildburger met spitskool, veenbessencompote en blauwe kaas. Topper.
Last but absolutely not least, ook dit nog. Op de hometrainer keek ik uitgesteld naar Thomas Vanderveken en Alleen Elvis blijft bestaan. Lang geleden gezien. Had ergens gehoord en gelezen dat de aflevering met Michael Van Peel goed zou zijn. Klopt. Heb de volle 90 minuten uitgereden, volledig in de ban. Voor mij was Van Peel een ontdekking. Zal mijn best moeten doen op Youtube om nog een eindejaarsconference mee te pikken. Maar dit heb ik alvast gehad: het was de moeite, een stijlvol en rijk interview. Om dat uitgesteld te bekijken, daar mag u zeker nog tijd voor maken.

567. Alles komt goed

DAT HET MAG vooruitgaan. Je er best geen gras over laat groeien. Je het ijzer maar moet smeden als het heet is. Dat zelfs de muizen dansen als de kat van huis is. Dat dit alles zou kunnen slaan op de aanslepende Brexit-pogingen, de (f)lauwe impeachment-procedure en het pre-gouvernementeel federale knutselwerk in eigen land. Maar neen, die dingen moeten blijkbaar zo lang mogelijk aanslepen. Hopen de actoren op die manier zwaarder te wegen op de latere geschiedschrijving en om te beginnen alvast meer aandacht te krijgen in het Jaarboek 2019? Of getuigt dit van een ongekend grote koud watervrees bij zij die aan het roer zouden moeten staan en/of draaien? Maak u daar niet druk om, heer Polo heeft een heel ander item voor ogen als hij deze aanhef gebruikt. 

Mijn verhaal voor vandaag: eind 2013 zit ik op coStA en volg een cursus fotografie bij Matthijs Uivel. Docent boordevol ideeën: simpel, rechttoe rechtaan, directe opdrachten en heldere feedback. Dat is dat, en op het eind hangen een paar foto's van mij in de mini-expo van Sint-Andries. Daarnaast de uitnodiging om tekst bij de beelden te schrijven. bert deben voelt zich geroepen en post het gecombineerde resultaat op zijn blog. We spreken via email en later chatgewijs af om er samen ene op te drinken. Jazeker, op de samen-werking. En dan wordt het verhaal lang, maar ik houd het hier kort. Een week geleden tref ik hem nog eens op messenger en nu wordt de afspraak geconcretiseerd. In sneltreinvaart, want twee dagen later kuieren we samen door de Hobokense Polder. We hebben geluk: een droge dag en we kruisen het pad van de Galloway's. En of we mekaar -bert en ik- iets te vertellen hadden? Dat zal wel, na ruim vijf jaar beloven. Het ging over het gedicht en de foto's, Sint-Andries en de parochie van miserie.

De nacht van Sint-Andries

Ik wandel 's nachts een lichter pad
al toont het duister in de straten

en staan de fietsen hier verlaten

ik zie de sterren van de stad

ik zie de schichten op het plein

waarvan ik stiekem beelden steel

ze passen mee in het geheel

waarin ik liederlijk verdwijn

dit is de wijk die ik verkies

hier wordt de schoonheid onderschat

van hoe verlichting durft te schijnen

dit is de nacht van Sint-Andries

hier stralen sterren van de stad

hier danst het licht nog rond de pleinen.

bert deben
antwerpen, 15 januari 2014

Maar ook over ons beider leven en hoe het sinds die memorabel toevallige samenwerking verlopen is. Veel bijpraten, en heel content zijn dat het gelukt was. Eindelijk dan toch. En dus weet ik nog maar eens: niet wanhopen, nooit opgeven, doorgaan. Alles komt goed. 

566. Planepoolen

VOOR DE VERANDERING moeten we het niet meer doen. Die toverspreuk werkt niet langer. Gewoon een andere woordcombinatie dan maar? Dat moet Vlaams minister van klimaat Zuhal Demir gedacht hebben. En plots ging ze niet vliegen naar de klimaattop in Madrid, maar planepoolen. Met zoveel mogelijk tegelijk in een vliegtuig. Mooi zo, maar is dat niet wat vliegtuigmaatschappijen en touroperators al decennialang met toeristen en andere reizigers doen. Minder beenruimte, smallere zitjes, meer stoelen en dus ook meer volk in de grote stalen vogels die ons naar de andere kant van de wereld moeten brengen. Maar dan nu Madrid, da's toch niet die andere kant. Google Maps even consulteren: Hoboken - Madrid, 1600 kilometer. Goed 15 uur met de auto. Nu er nog geen 100 km-limiet is op de Brusselse ring moet dat lukken. Een tussenstop ergens halverwege, overnachten tussen Poitiers en Bordeaux. Als het toch om nieuwe woorden gaat en naar analogie met slow coocking: slow travelling. Had ze op haar gemakske kunnen doen. Haar medewerkers hier moesten toch de resterende berekeningen nog uitvoeren. Om tot een sluitend "plan" te komen was dubbel-checken allicht ook aangeraden. Dat kon zelfs ruimte scheppen om te liften met een of meerdere transporteurs naar het zuiden. Het ware mooi geweest, en avontuurlijk. Maar ook onnozel. Voor de "verandering" dan toch gewoon als vroeger met het vliegtuig. Maar ho, niet gewoon vliegen hé: wel planepoolen!!  Waarom dan geen tickets gekocht bij een bende mensensmokkelaars op een nieuw traject naar de zon? Heel het cabinet en bijkomende rekenwonders kunnen met gemak in één container. En die mannen nemen het niet zo nauw met de rij- en rusttijden. Als het dan toch vooruit moet gaan. Maar neen, planepoolen. Het woord van 2019? Op de valreep. 

565. MuseumPassMusées

WE DOEN MAAR net of er niks gebeurd is zeker? Welkom op de 564+. Nieuwe omgeving, nieuw adres, vertrouwde lay-out en wat de inhoud betreft even onvoorspelbaar als voorheen. Hoop dat we de Facebook-kramp gepasseerd zijn. Vermoed dat hun reactie terecht was, want wie via het oude adres kwam zag sinds kort inderdaad Cyrillische leestekens over het verdwenen startscherm spoken. Geen goed teken en in de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen wellicht reden tot ongerustheid bij de Facebook-clan. Maar goed, hopelijk biedt deze omschakeling een oplossing.

En dan nu naar de orde van de dag. Paar weken geleden schonken Polo & Pola zichzelf en elkaar een vervroegd Sinterklaascadeau. Tweemaal een "MuseumPassMusées". Een pas vooruit dus, en wat voor een: da's pas een pas! We waren ondertussen al te gast in het FoMu voor de Present-expo van Stephan Vanfleteren. Mooi. En met de 'pas' gratis, ook dat is mooi. Hetzelfde een week later in de Sint-Pietersabdij van Gent voor de Circle of Life-expo van Lieve Blanquaert. Anders, maar zeker niet minder mooi. En al even mooi dat ook deze gratis toegankelijk is met de 'pas'. We gaan er royaal gebruik van maken. Twee expo's gedaan, nog 255 te gaan. Dat wordt een druk jaar. En dan Facebook terwille nog een kersvers nieuwe blog opgestart ook. Le nouveau Polo est arrivé!!

564. Nieuwe Start