567. Alles komt goed

DAT HET MAG vooruitgaan. Je er best geen gras over laat groeien. Je het ijzer maar moet smeden als het heet is. Dat zelfs de muizen dansen als de kat van huis is. Dat dit alles zou kunnen slaan op de aanslepende Brexit-pogingen, de (f)lauwe impeachment-procedure en het pre-gouvernementeel federale knutselwerk in eigen land. Maar neen, die dingen moeten blijkbaar zo lang mogelijk aanslepen. Hopen de actoren op die manier zwaarder te wegen op de latere geschiedschrijving en om te beginnen alvast meer aandacht te krijgen in het Jaarboek 2019? Of getuigt dit van een ongekend grote koud watervrees bij zij die aan het roer zouden moeten staan en/of draaien? Maak u daar niet druk om, heer Polo heeft een heel ander item voor ogen als hij deze aanhef gebruikt. 

Mijn verhaal voor vandaag: eind 2013 zit ik op coStA en volg een cursus fotografie bij Matthijs Uivel. Docent boordevol ideeën: simpel, rechttoe rechtaan, directe opdrachten en heldere feedback. Dat is dat, en op het eind hangen een paar foto's van mij in de mini-expo van Sint-Andries. Daarnaast de uitnodiging om tekst bij de beelden te schrijven. bert deben voelt zich geroepen en post het gecombineerde resultaat op zijn blog. We spreken via email en later chatgewijs af om er samen ene op te drinken. Jazeker, op de samen-werking. En dan wordt het verhaal lang, maar ik houd het hier kort. Een week geleden tref ik hem nog eens op messenger en nu wordt de afspraak geconcretiseerd. In sneltreinvaart, want twee dagen later kuieren we samen door de Hobokense Polder. We hebben geluk: een droge dag en we kruisen het pad van de Galloway's. En of we mekaar -bert en ik- iets te vertellen hadden? Dat zal wel, na ruim vijf jaar beloven. Het ging over het gedicht en de foto's, Sint-Andries en de parochie van miserie.

De nacht van Sint-Andries

Ik wandel 's nachts een lichter pad
al toont het duister in de straten

en staan de fietsen hier verlaten

ik zie de sterren van de stad

ik zie de schichten op het plein

waarvan ik stiekem beelden steel

ze passen mee in het geheel

waarin ik liederlijk verdwijn

dit is de wijk die ik verkies

hier wordt de schoonheid onderschat

van hoe verlichting durft te schijnen

dit is de nacht van Sint-Andries

hier stralen sterren van de stad

hier danst het licht nog rond de pleinen.

bert deben
antwerpen, 15 januari 2014

Maar ook over ons beider leven en hoe het sinds die memorabel toevallige samenwerking verlopen is. Veel bijpraten, en heel content zijn dat het gelukt was. Eindelijk dan toch. En dus weet ik nog maar eens: niet wanhopen, nooit opgeven, doorgaan. Alles komt goed.