NOG TWEE KEER slapen en ik gooi tot en met oudejaar dag na dag en één voor één mijn eigengemaakte voorkeurfoto's online. "Maken" stond deze keer voor afdrukken, downloaden, bijknippen in "vierkant" formaat, en er nog een korte boodschap naast plakken. Een toevallig twaalftal dat de selectie overleefde. Geen voorkeur, of toch: mijn buikgevoel. Prenten waar ik me goed bij voel, een levendige herinnering aan het moment. Niet meer, niet minder. Overmorgen start de serie: 20 december om 8 uur 's morgens verschijnt #12 als eerste volautomatisch op de blog. Of de FB-link er elke dag gaat zijn betwijfel ik: de kerstweek is voorbehouden aan kinderen en kleinkinderen. Q-time op z'n best. Wie zijn dagelijkse portie FOTO TOP12 2019 niet wil missen kan "hier" klikken en de geopende blog bij zijn/haar favorieten plaatsen. Zo krijgt u iedere dag een verse foto bij het ontbijt. En ook na nieuwjaar blijven de 2020-bijdragen aldus toegankelijk.
De finale "mededeling" van het jaar werd gereserveerd voor Rutger Bregman en zijn nieuwste boek: De meeste mensen deugen. Drie maanden geleden hoorde ik hem op radio1 en "Interne Keuken" bij Koen Filet. Was direct verkocht en één week later zat het al tussen een nieuwe lading leesvoer. Wat hield me dan tegen? Of lag die stoere knoest niet toevallig onderaan het stapeltje? Andere boeken kwamen eerst aan bod. Was het de positieve boodschap die me toch achterdochtig maakte? Uiteindelijk kwam de winter in zicht en moesten er nog steeds enkele hoofdstukken verwerkt worden. Maar nu is het dus gebeurd. Historicus Bregman knoopt aan bij andere wetenschappen en onderbouwt heel geleidelijk zijn these die in grote letters het front van zijn boek siert. Boeiend, uitdagend, fascinerend. Overdrijf ik? Misschien wel, maar dan enkel om u ervan te overtuigen dat dit werk het lezen absoluut waard is. Te dik? Te zwaar? Niet in één keer te vatten? Neem er gerust de tijd voor, dat deed ik ook. Was voor mij trouwens een bijzondere herontdekking van het dialectisch denken. Stellingen bewijzen, bewijzen ondergraven, nieuwe besluiten op poten zetten om die er met de nodige spitsvondigheden weer onderuit te zagen. En dat ik regelmatig een belletje hoorde rinkelen. Dit heb ik nog ergens gelezen, geen plagiaat maar het verwerken van bestaande overtuigingen in een overkoepelend concept. Helemaal op het einde kwamen de laatste bladzijden van Anna Karenina weer door m'n gedachten. Geloven in en vertrouwen op het goede in de mens. Tolstoj en Bregman? Een apart duo. Voor u alvast een zalige kerst en een gelukkig nieuwjaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten