605. "Jeroen" Busken

"Voortdurend groet ze medebewoners alzheimers dementen asperges parkinsons autisten getikten ontwrichten gestoorden, die haar soms teruggroeten en over mijn hoofd heen een praatje met haar beginnen, dat ik hijgend me verbijtend moet aanhoren als het gegorgel gekolk geroffel van brak water waarin ik help haal me hier uit ik verdrink, ..."

ZOMAAR LOSWEG EEN voorbeeldzin gesprokkeld op pagina 232, helemaal aan het eind. Nog 15 bladzijden te gaan. Daar heb ik mij de afgelopen twee weken doorheen gewroet. Hij ligt hiernaast op foto, op een zomerse ontbijttafel. Het zit erop. Goed getimed, op Pinksterochtend. Het boek des avonds van dezelfde dag. Meestal met horten en stoten. 

De Mens wist het vele jaren geleden al. Verpakt in een songtekst: Jeroen Brouwers (Schrijft Een Boek). Hij weet hoe dat moet. Hij doet dat goed. Maar na de eerste tien bladzijden had ik er zo mijn bedenkingen bij. Even wegleggen. Later opnieuw. Volgende poging niet echt geslaagd. En zo bleef dat maar duren. Tot ik stilaan zelf mijn weg begon te vinden in het wattig warrige hoofd van Cliënt E. Busken. Dan ging het van langsom beter. Toevallig verscheen op 13 maart, begin van onze Corona-lockdown, een lovende recensie bij De Leesclub. Gedeeld achter bovenstaande roodbruine link. Toevallig? Voor mij een reden om juist deze boekbespreking uit te kiezen. Hoewel ik zelf niet even laaiend uit de hoek kan komen. Helemaal Jeroen Brouwers. Of dan toch Jeroen Busken?

604. "CCC"

NA TIEN WEKEN "in ons kot" vond ik het tijd worden om een balans op te maken. Op cultureel vlak deze keer, want daar staat deze titel voor: Corona-Covid19-Cultuur. Heeft dus niks te maken met wat zich in de jaren '80 hier te lande heeft afgespeeld. Wil het ook graag positief houden, niet gaan oplijsten wat er allemaal geschrapt moest worden in m'n agenda. Het was me wat, maar voor de 'makers' ervan is het dat nog veel meer. Maandenlange speellijsten, al dan niet uitverkochte voorstellingen, goed draaiende tournees en/of nieuwe projecten: alles in één virale veeg van de affiches. Gewoon van tafel, die meteen meer 'rasa' leek dan ooit tevoren. En dat hebben ze in de voordien al zwaar geteisterde cultuurwereld dan toch maar met beide handen aangepakt. 'Tabula rasa' en zoeken naar nieuwe mogelijkheden. Hier volgt een greep uit het aanbod dat mij tot nu toe wist te bereiken én bekoren. Gevarieerde toestroom van initiatieven die de burger moed inpompt. 

Het begon met een nooit eerder vertoonde combinatie (denk ik dan toch?!): Raf, Mich, Koen & Kris die in het kader van de nieuwe Te GeK!?-campagne de Clouseau-hit "Vanbinnen" omtoverden naar een Corona-topper:  We blijven binnen  Knappe ingreep om de lockdown-idee aan de vrouw en de man in de straat te brengen. Het lijkt alleen al heel lang geleden. Of is dat enkel in mijn hoofd. Kommil Foo bracht tussendoor ook een aangepaste versie van "Ruimtevaarder" en Raf kwam nog aan bod als tweede stem in  Kunnik nemi na joen komn van Katrien 'Pigeon' Verfaillie. Inderdaad, de pianiste die bij ons de lente zou ingespeeld hebben. Wat door het gedwongen isolement niet is kunnen gebeuren. We kijken uit naar een mogelijk moment om haar voor een 'veilig' tuinconcertje te strikken. Zodra er een datum is breng ik u op de hoogte. 

Tussendoor kwam ik oud-leerling Jef Van der Poel tegen op Facebook. Na het klassieke "oewist?" - "lang geleden man!!" - "alles goed?" - "hou het gezond, was je handen, poets je tanden" stuurde hij  een link door naar zijn YouTube-kanaal . Dj Jeffius op zijn eigen terras, draait in volle Corona-tijd dat het een lieve lust is. Outdoor Steam 1 & 2 hebben me bij momenten weer op dreef geholpen. Merci Jef, en vooral blijven gaan kerel. 

Die andere Jef, die speelt vier weken op rij telkens maandag- en woensdagavond een liveconcert vanuit zijn studio:  Jef Neve Live.  Je hebt er een ticket voor nodig, dat koop je online en dan kijk en luister je acht keer live en tussendoor zoveel als je wil naar de opnamen in het archief. De twee eerste waren al best te genieten, zelfs met een onverwachte stroompanne die de première inkortte tot een kleine 30 minuten. Ben benieuwd welke verrassingen hij nog in petto heeft voor ons.  

Verder is er ook Het Nieuw Stedelijk dat op donderdagavond een reeks online-optredens geprogrammeerd heeft op hun Facebook Watch-kanaal. Afgelopen week zag ik Inge Paulussen die een monoloog van Fien Leysen speelt.  'Concealer', helemaal Fien om op een geheel eigen manier en totaal onverwacht het Corona gerelateerde naar boven te brengen. Sterk. Genoten. Van tekst, plot en acteerprestatie. Wat brengt de aankomende week bij hen? 

Op regelmatige/wekelijkse basis ontvang ik al een hele lockdown lang e-mail van AMUZ die daarin hun "Concerten aan huis" aankondigen. Via Soundcloud zijn wekelijks veelzijdige concerten te beluisteren. Muziek van alle tijden, stijlen en culturen in het unieke kader van de voormalige Sint-Augustinuskerk. Een pareltje barokke architectuur in hartje Antwerpen. Enig mooi, elke keer weer. 

De Zandman Podcasts van radio 1 blijven ook de moeite. Een reeks van twaalf kortverhalen waarmee zij bij aanvang van de quarantaine-periode hun laatavond publiek wisten te bekoren. Blijven nog steeds te beluisteren, en zijn steengoed. Het mag u dan ook niet verwonderen dat hier een tevreden man zit te tokkelen op het klavier. Met zo'n aanbod aan genietbare 'dingen' hoor je mij absoluut niet klagen. We missen wel een en ander, maar de "CCC" biedt ook een breed alternatief. Of niet soms?

603. Voor moeder (1925 - 2010)

't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan

(Alice Nahon - Avondliedeke III - 1ste strofe). 


Dit was één van jouw absolute favorieten.
En de inhoud werd een leefregel in je dagelijks bestaan. Een voorbeeld voor ons allen.
Bedankt 'moeke'.

602. Blijf je missen

na twee lange jaren dacht ik
zou het verlies een plaats krijgen
zouden verdriet en pijn
ook stilaan luwen
en zou de woede bedaren
zou aanvaarding het halen
van vertwijfeld ongeloof

na twee lange jaren voel ik
vandaag de rouw nog aan me knagen               wil je herinneren en blijf je heel erg missen

Niké Évora De Mondt Peerdeman    
                                                                                                  19 mei 2018

600bis. Puur Nostalgie

DE ZALIGHEID ZELVE. Daarmee is niks teveel gezegd om de gevoelens te beschrijven die zijn bovengekomen bij het recentelijk ophalen van loopherinneringen uit ver vervlogen tijden. Hier wordt in 't eigen hoofd een serieus vaatje nostalgie aangeboord. En dat allemaal dankzij Tom's Challenge: "Plaats een loopfoto van jezelf op Facebook." De man die zelf mijn vraagstelling in "de 600" pijlsnel en voor de volle 100% correct wist te beantwoorden. Een mooie prijs en eeuwige roem staan hem te wachten. Maar ook 'nonkel Fons' valt in de prijzen. Hij dook voorwaar in z'n eigen archieven, waar verrassenderwijs ook mijn resultaten in vergelijkende tabellen zijn opgenomen. Van deskundigheid gesproken. Deze ex-collega, de 'nonkel' dus, beschikt over nog meer gegevens die in Coronavrije tijden tot urenlange gedachtewisselingen zullen leiden. Daar ben ik zeker van.

Maar dan nu de oplossing:

   1989   hoort bij    #3149     in    1u 03' 02"

   1990   hoort bij    #1969     in    1u 02' 24"

   1993   hoort bij    #2353     in    1u 04' 17"

    1997   hoort bij    #5779    in      1u 09' 12"

'Nonkel Fons' deed er ook nog 1987, 1988, 1991 en 1992 bij. Met extra fotomateriaal en tot de verbeelding sprekende cijfers. Hiernaast ziet u "hem" -de nonkel- in 1991 na een kleine 25' bij de eerste doortocht op de Grote Markt in het voetspoor van uw dienaar. Als Spartatleet Olivier Verhaege dit een 'zalige foto' vindt is dat voor ons beide een groot compliment. Aan het eind van de loop passeerde #850 de aankomst 6" en 20 plaatsen voor mij. 1u 14' 09" was toen zijn beste tijd ooit, en blijft dat nog wel even denk ik. Proficiat 'nonkel' en bedankt om de challenge mee(r) kleur te geven. Ik kan er weer tegen voor een tijdje. Geen Corona/Covid-19 die ons deze memoires ooit afneemt.  Om toch maar de goede gewoontes in stand te houden: was je handen, poets je tanden, houd afstand en #staysafe & #staystrongtogether. 

601. Week 9

WIE DACHT DAT een "bis" altijd direct moet aansluiten op een numerieke voorgaande is er bij heer Polo aan voor de moeite. De oplossing van het in bijdrage #600 aangeboden "Antwerp 10 Miles-mysterie" laat zich niet zomaar uit de mouw schudden. Daar gaat een grondige voorbereiding aan vooraf. Probeer het zonder powerpoint, dan is er meer kans op duidelijkheid. Bovendien heeft u ook recht op inzicht in de gevolgde procedure en achterliggende verwerking. Verder zullen enkele meer dan verhelderende bijdragen vanuit het lezerspubliek aan bod komen. Dus doe ik nogmaals beroep op uw vermogen om enig geduld uit te oefenen. Waarvoor dank  

MAAR ER WERD ondertussen ook nog gelezen. Een van mijn meest beklemmende ervaringen op dit vlak. Zijn het de Corona-tijden die er mede voor iets tussen zitten? Misschien, want nooit voordien voelde ik mij zo in de tang genomen door een verhaal en de literaire vormgeving ervan. "Overleven" is waar het om gaat. In een totaal andere context, maar voor mij als leeservaring enorm dicht bij wat we de afgelopen maanden meemaken. Het een heeft zeker zijn weerslag gehad op het andere, en daardoor werden het voor mij ook enkele donkere weken. KIND 44 van Tom Rob Smith speelt zich af begin jaren '50. Einde van het Stalin-regime, onmogelijk geachte moorddossiers in de Sovjet-Unie. De communistische dictatuur ten tonele in een ijskoude en veelal gevoelloze schrijfstijl. En toch, achteraf: heel blij dat ik deze schrijver leer kennen en dit boek gelezen heb. Thanks, Shanthi! Misschien later nog iets van hem, maar daar gaat allicht wat tijd overheen moeten. Tot het huidig Corona-gebeuren als "onder controle" gaat bestempeld worden en we weer iets opgeluchter mogen ademhalen. Ik voel het wel als het zover is. Oh ja, wie 1793 'goed' vond weet vast ook deze naar waarde te schatten. Aanraden?

600. Live by Challenge

Dienstmededeling op FB-pagina van Marrek De Mondt, dd. 5 mei 2020: 

"@ alle respondenten alhier: belachelijk veel reacties, 👍🏽'en, ❤️'jes en zelfs enkelingen die er 😲 van staan. Merci voor jullie ondersteuning. Merci, nogmaals, Tom om mij uit m'n kot te lokken. Nooit gedacht dat dit nog iemand zou raken. Bij deze toch duidelijk stellen dat de foto dateert van voor de laatste eeuwwisseling. Ook de #2353 in beeld is van toen. In mijn bubbel wordt gesuggereerd dat de lovende reacties enigszins getemperd mogen worden. Het is anno 2020 heel wat minder. Waarvan acte. Daartegenover heb ik uit dezelfde periode nog wel enkele prentjes die pas echt tot de verbeelding kunnen spreken. Mocht u benieuwd zijn naar wat dat inhoudt: check post #600 op mijn blog. Even geduld."

BELOFTE MAAKT SCHULD. Hier volgt de aangekondigde uiteenzetting. Gevolg van enig zoekwerk om een toonbare loopfoto uit mijn 'jeugdjaren' op te snorren. De keuze voor Tom's challenge viel op de #2353. Achteraf bleek dat er nog andere Daguerreotypische mémoires uit het vergeelde album vielen. Het zijn er vier geworden. Telkens een door de organisatie aangeboden actiefoto tijdens de loop. Denk dat het meestal in de buurt van de aankomstlijn is. Er wordt hier en daar nog een ferm spurtje getrokken. Moet toegeven dat het deugd deed dit weer te zien, ik werd er zowaar warm van vanbinnen. En dus dacht ik: daar zit meer in. Nu we de kubusblokken zowat gehad hebben is het misschien tijd voor een cijfermatige puzzel. Wie kan bij onderstaande foto's (refererend naar de borstnummers: #3149 - #1969 - #2353 - #5779) de jaartallen correct aanvullen? Het gaat om 1989, 1990, 1993 en 1997. Dit alles is waarlijk "een eeuwigheid" geleden. En voor de echte loopfanaten met enig aanvoelen voor mijn destijdse mogelijkheden en beperkingen: wie pint mijn aankomsttijd bij het juiste jaartal? Gelopen tijden: 1u 03' 02" - 1u 02' 24" - 1u 04' 17" en 1u 09' 12". Als dit geen uitdaging is.  Speciaal voor Tom J. en Elke V.: aan "die" broekskes kunnen jullie vast niet voorbij ...

Live by Challenge

599. Rust Zacht Gie

" En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten." 

                                         Bram Vermeulen 

Gie Hontelé

1951 - 2020

598.Toch doorgaan

WE BLIJVEN DOORGAAN. En we proberen dat op alle mogelijke manieren vol te houden. We respecteren onze silo, leven in een bubbel. We maken gebruik van wat het internet ons aan virtuele contactmogelijkheden te bieden heeft. We bellen, chatten en Whatsappen dat het een lieve lust is, en dan zijn Poloiaanse onnozelheden niet uit de lucht. Een gek filmpje van eigen makelij kan al eens deugd doen. Merci voor de uitdaging, kleinzoon. Je hebt 'Bompa Beer' op vakkundige wijze geprikkeld en aangezet tot dwaasdoenerij. Een mens kan niet wegkijken als z'n (klein)kind iets vraagt. En dus bij deze een flinter 'acceptabel verantwoorde' kolder. Niets te maken met wat 'sociaal incapabele Michiel' gewoonlijk brengt. Of net wel?

Traagzaamheid viert hoogtij in onze bubbel. Weet maar al te goed dat dit in de gegeven omstandigheden een luxe is. Dat ik het ook als dusdanig aanvoel. En wat Rommezoef-Peet benoemde als:"We beseffen dat we bij de goei zijn..." Waar we op dit moment voor alles meer tijd willen nemen, dat mogen en er aandacht aan kunnen besteden blijkt de klok zelve niet stil te staan. De 'tijd' raast voorbij, vliegen is er niks bij. Dagen flitsen voorbij, worden zomaar weken. Werden ineens al zeven weken. Sociale eenzaamheid druk je niet weg met videoconferenties en wandelingen alleen. Maatregelen worden versoepeld, uitvoeringen aangepast, gedragsregels bijgestuurd. Commentaren alom, maar een ding is zeker: het 'oude normaal' komt niet meer terug. Wel blijven we hopen op een herstel van het sociale vrienden-familie- en geliefdenweb. Dat het 'nieuwe normaal' daar weer mogelijkheden toe mag bieden. En laat het gereglementeerd zijn, laat ons veiligheidsprocedures uitwerken en die vooral ook volgen, maar geef ons de kans om de menselijke  sociale vaardigheden opnieuw in praktijk om te zetten. Daarom wil ik doorgaan.