"Voortdurend groet ze medebewoners alzheimers dementen asperges parkinsons autisten getikten ontwrichten gestoorden, die haar soms teruggroeten en over mijn hoofd heen een praatje met haar beginnen, dat ik hijgend me verbijtend moet aanhoren als het gegorgel gekolk geroffel van brak water waarin ik help haal me hier uit ik verdrink, ..."
ZOMAAR LOSWEG EEN voorbeeldzin gesprokkeld op pagina 232, helemaal aan het eind. Nog 15 bladzijden te gaan. Daar heb ik mij de afgelopen twee weken doorheen gewroet. Hij ligt hiernaast op foto, op een zomerse ontbijttafel. Het zit erop. Goed getimed, op Pinksterochtend. Het boek des avonds van dezelfde dag. Meestal met horten en stoten.
De Mens wist het vele jaren geleden al. Verpakt in een songtekst: Jeroen Brouwers (Schrijft Een Boek). Hij weet hoe dat moet. Hij doet dat goed. Maar na de eerste tien bladzijden had ik er zo mijn bedenkingen bij. Even wegleggen. Later opnieuw. Volgende poging niet echt geslaagd. En zo bleef dat maar duren. Tot ik stilaan zelf mijn weg begon te vinden in het wattig warrige hoofd van Cliënt E. Busken. Dan ging het van langsom beter. Toevallig verscheen op 13 maart, begin van onze Corona-lockdown, een lovende recensie bij De Leesclub. Gedeeld achter bovenstaande roodbruine link. Toevallig? Voor mij een reden om juist deze boekbespreking uit te kiezen. Hoewel ik zelf niet even laaiend uit de hoek kan komen. Helemaal Jeroen Brouwers. Of dan toch Jeroen Busken?
Ciao Marco,
BeantwoordenVerwijderenBen het boek ook aan het lezen. Mondjesmaat, elke dag een hap, want inderdaad moeilijk verteerbaar. Maar wel fascinerend en getuigt van een ongelooflijk inlevingsvermogen, ook grappig en actueel.
Kortom een prachtig boek van een machtig auteur!