GAAT DE WERELD om zeep? De heer Urbanus zong vele jaren geleden al dat het zover was. 46 jaar om precies te zijn, in 1974. Onze samenleving, en bij uitbreiding die van het gehele noordelijk halfrond, gaat alleszins die richting uit. Er staan ons nog spannende maanden(sic) te wachten. De veelheid aan standpunten en al dan niet te volgen strategieën maken dat voor veel stropers en boswachters de bomen het grote woud aan het oog onttrekken. Wij van onze kant proberen in de mate van het mogelijk' en toelaatbare voor afwisseling in ons gefortuneerd bejaardenleven te zorgen. Bovendien willen we het zo veilig mogelijk houden. Om de zinnen te verzetten en de geest te voeden zijn we de voorbije week naar Houtave getrokken. 411 inwoners, waarvan de overgrote meerderheid verstoppertje speelde. In de overigens 'beschermde' dorpskom meestal geen kat te zien. Of toch: alleen af en toe een kat. Net als bij onze passage in Merksplas-Kolonie een 'ver van de wereld'-locatie. La Pola had met een natuurhuisje aldaar opnieuw een hoofdvogel afgeschoten. Rust, peis en vree. PatchworkAtelier.be beschikt over een logeerplek die schittert door haar eenvoud en ligging. Naaste buren zijn de Wallisser Schwarznase schapen van de uitbaters. Prachtdieren, brengen de natuur tot in de zitkamer. Vier zalige nachten, en daar tussenin telkens een deugddoend saunaritueel. Het was lang geleden, maar de draad werd direct weer opgepikt. Heerlijk uitzweten. Houtgestookte kachel in een barrelsauna. Overwegen om ook zoiets in onze tuin te (laten) installeren. Wie weet? We brachten ook een bezoek aan "De Vier Winden", ooit het woonhuis met atelier van Constant Permeke. Momenteel het Permekemuseum met een beperkte selectie uit zijn oeuvre. Ik merk dat dit bezoek zeer inspirerend op mij inwerkt. Mocht ik de schildermicrobe toch goed te pakken krijgen dan denk ik dat na een paar uren tuinhuisatelier zo'n zweetsessie in de barrel geen kwaad kan. Wordt vervolgd.
Tijdens ons verblijf kwam de melding dat West-Vlaanderen op gebied van Corona dieprood ging kleuren. Daar was ter plekke weinig van te merken. Strand en polders waren zo goed als verlaten. Een veilig gevoel alleszins. Ook het telkens aparte treffen met vrienden verliep behoorlijk Corona-proof. Super content om Rita & Roger, Danielle & Luc en Heidi & Erwin eindelijk nog eens te ontmoeten. Samen met de fietstocht, de wandelingen, het onverwachte bijwonen van een lezing door Manu Keirse in de parochiekerk allemaal positieve ervaringen. Geeft een mens weer energie en moed om de rest van dit Covid-19 verhaal uit te zweten. Want dat wordt het vast en zeker in de meest uitgebreide betekenis van het woord: uitzweten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten