632. Herinneringen

EEN NIEUWE LOCKDOWN lijkt op komst. De aangekondigde onvermijdelijkheid? Vroegtijdige versoepelingen in juni om het volk te paaien, het ter wille zijn van zoveel mogelijk partijen om de dreigende verkiezingen in het najaar voor te bereiden en teveel medemensen die al te losjes omgingen met de alsnog geldende maatregelen. Het mens"dom" op z'n best. En dan liggen daar onze gratis treintickets vanwege de NMBS. De Hello Belgium Railpass, 12 ritten, 2 per maand, tot en met maart 2021. Bedoeld om ons op een veilige manier terug uit ons kot te halen. #MoveSafe. We maken gebruik van de stilste uren én mikken op een rustige bestemming. Zien opeenvolgend en los van elkaar 7, neen: 8 mensen, de conducteur incluis. Op een trein met 333 zitplaatsen. Naar Essen, mijn geboortegrond. Allerheiligen te snel af, bezoek aan het kerkhof en een koffie "thuis" met broer en zus. Te voet van het station naar de OLV-kerk van Essen-centrum. De hele Stationsstraat lang wandel ik door mijn jonge jeugdjaren. 50 tot 60 jaar geleden. De rijweg lijkt smaller en korter dan toen. Alles verandert, alles veranderd. Daar zat Joske de schoenmaker. Hier was een juwelierswinkel. Nu kapperszaak, wel de etalageruimte voor uurwerken en juwelen behouden. Daar was een cinémazaal, die voor de katholieken. Ooit de "Tien Geboden" gezien. Het huis van de tandarts die zo goed was in trekken. "Hou jij z'n hoofd goed vast, Pierre. Dan is 't zo gedaan." Het Molenheike, met het ouderlijk huis op nummer 107. Bracht er de grootste tijd van mijn jeugd door. Vloog vandaar ook uit naar het Antwerpse. Nu een crèmerie/eethuis. Meer over 't Molenheike, mijn jeugdbiotoop: kruidenierszaak Verbiest, weg - electro Schrauwen, weg - krantenwinkel Dam, weg - beenhouwer Geers, weg - kapper Van Hooydonck, weg - snoepwinkel Meukens, weg - kruidenier Heymans, weg. De ouderen uit "mijnen tijd" overleden, de opvolgers op pensioen, en daarna...  Alles verandert, alles veranderd. Het Gildenhuis gesloten, Don Bosco - ooit mijn parttime werkplek - grotendeels gesloopt en opgeslorpt door Mariaberg. Meubelhuis De Molenhoek: weg. De muziekwinkel van Eddy Suyckerbuik waar ik m'n eerste 45 toeren singeltje kocht: "Satisfaction - Rolling Stones" - zuur verdiende zakcentjes gingen er meteen aan, volgens mijn vader weggesmeten geld- weg. Na meer dan 50 jaar schiet er bijna niks meer over van de Stationsstraat. Alles verandert, bijna alles veranderd: het Volkshuis,  begrafenissen Hensen, café De Meeuw en Electro Vorsselmans zijn de enige die er na al die jaren nog quasi onveranderd bijstaan. Wel opgefleurd, onderhouden, bijgewerkt... maar niet veranderd. 

We bezoeken het kerkhof. Herinneringen bij het graf van vader, moeder en broer Luc. 1985 - 2010 - 1970... zo lang geleden. Uiteindelijk terug verenigd op deze stille plek. Gedachten, herinneringen en een bloem achtergelaten. 

Het is ook de dag dat elk jaar mijn beste basketbalvriend Jef De Koster weer op de voorgrond komt. Geboortedatum, sterfdatum, herdenkingsdatum: 29 oktober. Terug thuis probeer ik nog eens wijs te raken uit zijn nota's en doe een poging om de hele M72-offence te reconstrueren. Wat een tijd, wat een herinneringen. Het is inderdaad die tijd van het jaar. Allerheiligen - Allerzielen. Ik zie ook de foto op blok van Shanthi, Bram en Niké. Onze kleindochter die maar heel even bij haar mama en papa mocht zijn. Een korte herinnering, maar een die ik niet wil verliezen. Blijven koesteren. Nooit vergeten. Herinneringen.