NU BLIJKT DAT het uitstapje naar 't Peerdsbos voorlopig ons laatste sociaal wapenfeit wordt. En dat voor een hele periode. Net als zovelen hebben we hier de evolutie van de Corona-crisis trachten te volgen. Info-programma's kwamen eerst aan bod. Binnenkort is er tijd genoeg om films te bekijken of series te binchen. Denk ik... neen, hoop ik dan maar. Enkele weken geleden zorgde de Chinese ver-van-mijn-bed corona-historie nog voor de nodige scepsis. Het zou allemaal zo'n vaart wel niet lopen. Waar maken ze zich toch druk om? Vandaag zitten we er midden in. Europa, het centrum van het mondiale covid-19 gebeuren. Natuurlijk kijkt niet iedereen op dezelfde manier naar wat ons nu overkomt. En da's niet abnormaal zeker? Een deel vindt de hele zaak nog altijd zwaar overroepen(??!) Anderen vinden beslissingen te laat genomen. Moeilijk in te schatten hé? Nog meer hebben bedenkingen bij de getroffen maatregelen: te soft volgens de ene, buiten proportie volgens de andere. Feit blijft (voor mij dan toch) dat we met een uitzonderlijke wereldwijde situatie te maken hebben. Ik ben dan in de ogen van sommige misschien "nen broekschijter" geworden, voor mezelf en "de mijnen" heb ik de afweging gemaakt en gekozen om mij te schikken naar de realiteit van de dag en de richtlijnen op te volgen. Geen stoerdoenerij van mijn kant. Ook geen paniek, wel beredeneerd afwegen. Geen kop in het zand: ben 65-plus, hartpatiënt onder medicatie en post-prostatair ben ik ondertussen aan de hormoontherapie toe en staat mij normaal gesproken vanaf volgende week weer een korte reeks bestralingen te wachten. Zit dus gebeiteld in de groep met verhoogd risico op mogelijks zwaardere gevolgen bij infectie door het Corona-beestje.
Dit alles onder voorbehoud en dus in de optativus genoteerd. Laat bij het lezen en het tot u nemen van deze overweging toch maar de potentialis-schakering primeren boven het wenselijkheidsaspect. "Dit zou zo maar eens kunnen gebeuren..." Met deze zit ik even op een ander spoor wat mogelijks voor enige opluchting kan zorgen in deze niet zo vrolijke tijden. De Geniale Taal door Andrea Marcolongo. Met dit niet zo voor de hand liggend boek heb ik recentelijk mijn laatste leesstrijd gestreden. Geschenk van "onze Gietes" met nieuwjaar. Hij trof uiteraard raak: Latijn-Grieks op 't College. Voor heer Polo de jaren '60 van de vorige eeuw: in tempore non suspecto. Moest af en toe heel diep gaan, ver in het geheugen tasten, en dan kwam er af en toe toch iets aan de oppervlakte. En van 't een kwam het ander en begon het zelfs boeiend te worden. Ook dit mag dan niet voor iedereen even leutig of ontspannend zijn, mij heeft het deugd gedaan. Goed om op geconcentreerde wijze de zinnen te verzetten. Merci Guillaume !!Ondertussen leek het wel dat we daags na de persconferentie van de nationale veiligheidsraad in een andere wereld waren beland. Regels gelden voorlopig tot en met 3 april. Afgelastingen van evenementen allerhande. Geen weekend Mons voor "ons", en ook een gepland huiskamerconcert alhier wordt uitgesteld. Sluiting van de scholen. Winkels en horeca gaan dicht. Niet iedereen kan dat blijkbaar accepteren, en dus worden er bij aanvang alvast wat kantjes afgelopen. Lockdown parties, maar ook hamsteren tegen de sterren op. Moeilijke situaties, maar we gaan het ermee moeten doen. Dat lukt zeker als we willen beseffen wat er eigenlijk aan de hand is. En zoniet dat we dan toch maar voor een keer willen aannemen wat de experten erover te vertellen hebben. Of zoals ik ergens las: "Laat ons nu zorgzaam zijn. Eventjes niet de slimmerik uithangen. Richtlijnen volgen zonder mopperen. Afstand houden met een glimlach. Hygiëne au sérieux nemen. Enkele plannen uitstellen zonder zeuren. De solidariteit zal ons goed doen. #coronavirus" Laat dan die andere tijden maar komen, en die andere wereld: die kunnen we dan ook wel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten