IN TIJDEN VAN Corona moet iedereen zich aanpassen. Op de een of andere manier. Thuis blijven en al dan niet van daaruit werken. Hygiënische regels naleven. Afstand houden. Leren leven met een vorm van isolement: lokaal, nationaal, internationaal. De grenzen werden gesloten, de knip gaat op de deur. En dan gebeurt dit: Heer Polo begon aan een vierde reeks bestralingen om de PSA-opstoot in zijn piepende wagen-lijf aan te pakken. Net als de Corona-bestrijders in een poging om de curve af te vlakken. Op naar GZA St.Augustinus en welkom op de afdeling radiotherapie. Eerder was ik al te gast op Saturnus, een enkele keer op Mercurius en nu mocht ik mijn opwachting maken bij Uranus. Leuk gevonden, dacht ik vroeger al, die planeten om de verschillende machines te benoemen. Daar komt nu bij dat ik me met Saturnus, Mercurius én Uranus op de teller al een hele pief begin te vinden. Zeg het maar aan Meester Frank: "Ik voel dat ik een Ruimtevaarder ben..."
Het begint ondertussen tot de gewoontes te behoren in mijn post-prostatair bestaan. Bestralingen. 2010: 33x 'klein bekken' - 2014: 5x 'borstbeen' - 2016: 25x 'buikholte' - 2020 3x gerichte 'hotspots klein bekken'. Mocht u er meer over willen weten, we hebben nu toch de tijd, dan heb ik hier een aantal links opgelijst. Gespreid over MMP én MMMP. Losse woorden op een rij, zonder enige verplichting natuurlijk: eerste keer - vertrouwen - resultaat - deel twee - neveneffecten - reeks drie - meer van dat - onderweg - overzicht . En tegen de tijd dat u dit leest heb ik het drieluik alweer achter de rug. Op de fiets. Frisse neus. Muts, windbril, mondmasker. Alleen, en afstand houden. Handschoenen. Niet socializen. temperatuur nemen bij aankomst in het ziekenhuis. Alles conform de corona-richtlijnen. Ben misschien zelfs nog iets voorzichtiger dan strikt noodzakelijk. Daar schaam ik mij niet voor. Denk dat ik mijn plicht doe, naar mezelf en naar de mensheid. Niet melig, wel nuchter. Hopen dat dít aanslaat en dat covid-19 ons geen parten speelt.
Middelerwijl was er ook tijd voor een volgend boek. München 1938, van Robert Harris. Had eerder Imperium en Dictator al gelezen, ook van hem. Jaren geleden. Het blijft een topper in zijn genre. Literaire thriller staat er op het kaft. Voeg daar gerust 'historisch' aan toe. Om het kader te schetsen waarin hij zijn fictieve portie van de verhaallijn situeert. Het verdrag van München en het hele politieke schaakspel eromheen. Sterke karaktertekening van de hoofdrolspelers, de echte en de toegevoegde. Het lezen en verwerken vraagt aandacht, en laat dat net nú helpen om af en toe uit de wereld van vandaag te treden. Focus op de donkere jaren vóór Wereldoorlog II. Een verhaal van vier dagen. Een intens verslag van de feiten. Heb er enkele etmalen meer over gedaan om het te lezen. Past perfect in mijn huidige dagschemata. Merci, Charlotte voor dit cadeau. Denk dat ik kandidaat ben om nog enkele van zijn werken te (her)lezen.
Vaste afsluiter vanaf nu: blijf gezond, zorg goed voor elkaar, zorg voor uzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten