584. Grenzen (v)erkennen

MIJN HAND OVERSPEELD. Die term uit het pokerspel is van toepassing op mijn laatste leesavontuur. Hoog ingezet, té hoog deze keer. Te veel gevraagd, en toch maar weer gewaagd. Lang volgehouden, mij laten meeslepen, niet meer terug kunnen en dus ook niet willen. Koppig doordoen en finaal toch moeten passen. Dit overkwam me bij een poging tot lezen van STEM, het kunsthistorisch romandebuut van Daan Esch. Zat bij het immense boeken-geschenken-pakket met  kerst en nieuwjaar en leek op het eerste zicht en volgens de intro op de achterflap een meer dan lezenswaardig werk. Bewust even achtergehouden, eerst een (toen nog Corona-vrij?!) Tenerife-verblijf met lichter leesvoer ingelast. Dacht dat ik er dan wel klaar voor was. Zou geweest zijn. Niet dus. Barok tot de vierde macht, dat is de schrijfstijl. Voor mij duidelijk een kwadraat teveel. Het was allicht anders verlopen als ik deze rake recensie eerder onder ogen had gekregen. Zou mijn blind enthousiasme getemperd hebben en mij met de beide voeten... inderdaad: stevig op de grond gehouden hebben. Voor dit proza volstaan mijn kaarten duidelijk niet. Moet erkennen dat het te hoog gegrepen was. Heb het eerder meegemaakt met De Stelling van de Papegaai. Een bijzondere kijk op de geschiedenis van de wiskunde. Ruim een jaar geleden heb ik die tijdelijk aan de kant moeten leggen wegens "te zwaar". Daarvan ligt nog de helft ongelezen op mij te wachten. Nu wilde ik beter doen. Had de nodige moeite met de eerste 100 pagina's. Doorgebeten, concentratie, online muziekstream - speciaal voor dit werk samengesteld - helpt en is zeer genietbaar. Maar het werd steeds moeilijker. De heer Esch lijkt er plezier in te scheppen als hij je kan versmachten in zijn onnavolgbaar en op de duur niet meer te ontwarren barokproza. Wat de ontknoping had moeten worden ga ik niet weten. Misschien ooit van horen zeggen? Iemand van jullie? Heb het orgelpunt gemist, de kers op de taart aan mij voorbij laten gaan. Afgehaakt op 70 bladzijden van het einde. Toch geen kater aan overgehouden|: blij dat ik mijn grenzen heb verkend, blijkbaar mijn limieten bereikt, bijhorende beperkingen ervaren en erkend. Lesje geleerd.