TUSSEN TWEE STORMEN, Ciara en Dennis, speelde een nieuwe periode van cardiale grilligheid mij parten. Was het die eerste windstoot en de opgewaaide lei die de loodband mee opduwde? De jacht van de wind? Het blijvend blazen, rukken en jagen boven de Polder? Stress. Mijn tikker kreeg een klap van de molen en wat volgen zou meende ik te kennen. Pilleke extra, even afwachten, geen resultaat, contact cardioloog. Consult, ritmestoornissen die zich gaan organiseren. Dus toch een variatie op het thema. Afspraak voor een elektrische cardioversie, middels een "shockske" de aansturing van het hart opnieuw normaliseren. Voor het zover komt zorgt mijn eigen lijf voor een spontaan herstel. Eerst het tempo afgezwakt van 120 naar 60 slagen per minuut. Paar uur later pik ik ook het regelmatig sinusale ritme weer op. Om zeker te zijn blijft de afspraak staan, wordt er gecheckt en mag ik terug naar huis. Akkefiet afgesloten, electro terug in orde maar het blijft een onvoorspelbaar iets. Tante Kaat? Goede raad: leer ermee leven, dat duurt het langst. Eerlijk? Wil het maar al te graag geloven.
Ondertussen zijn er de vrienden en hun reisverhalen. Rudi & Frie strepen hun 'zoveelste' biketour af. Deze keer rondom Marrakech. Een karrenvracht aan fotografische impressies doen Facebook net niet vastlopen. Was het daarom dat heer Zuckerberg weer eens in Brussel moest zijn vandaag? En er is Tom die zich inschreef voor de Race around Rwanda, de klus klaarde in vier dagen en er een prachtig stuk proza aan wijdde. Deed mij sterk terugdenken aan wat ene Wouter P vorig jaar uit zijn mouw schudde: de Cape Epic 2019. Misschien kunnen deze beide heren inspiratie opdoen bij elkaars verhalen. Je weet maar nooit: op naar nieuwe uitdagingen, jongens?! En dan is er Hans die een jaar op wereldreis gaat met zijn Kimberley. Voor de eerste periode monsterde hij aan op een zeiljacht en stak zo de Atlantische Plas over. Ongeveer een maand onderweg: Kaapstad, Walvisbaai, St Helena, Salvador de Bahia. Ook hij schrijft er een schitterend blog over. Een jaar op reis. "Minstens een jaar" corrigeert hij zichzelf al in een van zijn eerste posts. Wanneer zien we die terug? Iedereen bedankt voor de inspirerende verhalen, jullie zorgen ervoor dat hier een opgewekt persoon voor het scherm zit. Met enorm veel respect voor hen die hun dromen waarmaken. Chapeau !!!
Merci, Marrek. Na een goeie week in het oude werkritme ben ik eerlijk gezegd toe aan een nieuw avontuur.
BeantwoordenVerwijderenBlij dat te horen, Tom. Zal ik Wouter alvast een berichtje sturen?
BeantwoordenVerwijderen