DE GROTE VAKANTIE is begonnen. Op een zowel vertrouwde als heel aparte manier. Het gebeurt wel meer in onze contreien dat de weergoden er voor de schoolgangers en bouwvakkers een soepje van maken. In juni stralend weer, en als het verlof begint gaan de hemelsluizen open. Ook deze keer niet echt verrast daardoor, en dus zeker geen klaagzang van mijnentwege. Plant en dier kunnen wat extra regen gebruiken. Het heel aparte bij het begin van dit zomerreces is dat er voor velen al maandenlang een relatief nietsdoen aan vooraf is gegaan. De Corona-lockdown, het isolement, het afstand houden en de voorzichtige heropstart, het stilletjes opnieuw komen piepen. Dàt zijn we niet gewoon. Hebben wij, die pas na WO II deel uitmaken van deze maatschappij, nog nooit meegemaakt. Benieuwd naar de toekomst.
Is het daarom dat ik net nu Geert Mak's In Europa tracht te lezen? Deel I, met een blik op de eerste helft van de 20ste eeuw. WO I, de Spaanse griep, de Oktoberrevolutie, opkomst van het nazisme, fascisme en communisme, Spaanse burgeroorlog, WO II, begin van de Koude Oorlog. Ik doe m'n best, ik probeer. Lukt niet altijd even goed. Heb er tijd voor nodig. En focus. Vooral de combinatie van de twee. Ga er nog even mee door en wil daarna weer op iets regelmatiger basis verslag uitbrengen. Van de dagelijkse besognes, van de dromen en de plannen, van wat gelukt is en wat niet. Er is hier maandenlang gehaperd en gekrasseld, getypt en gedeleted, opnieuw gedraft en uiteindelijk met twijfel gepubliceerd. Hopelijk kan ik blijven rekenen op m'n zelfvertrouwen, of krikken jullie dat een beetje op, dan gaat het zeker lukken. Geen kop in het zand, wel af en toe wat 'worries', maar zeker geen paniek. Laat ons maar doorgaan, ons verstand goed gebruiken en dapper vooruit blikken. Ons niet laten vangen aan zotte feestjes. Wat we voorlopig bereikt hebben niet zomaar te grabbel gooien door hals over kop de controle te verliezen. We doen verder, we houden ons aan de bubbel-meetings, deugddoend maar bizar, ietwat onwezenlijk. Maar we gaan er aan (moeten?) wennen, ons best blijven doen. Niet opgeven maar volhouden: we deden het al 111 dagen.
Is het daarom dat ik net nu Geert Mak's In Europa tracht te lezen? Deel I, met een blik op de eerste helft van de 20ste eeuw. WO I, de Spaanse griep, de Oktoberrevolutie, opkomst van het nazisme, fascisme en communisme, Spaanse burgeroorlog, WO II, begin van de Koude Oorlog. Ik doe m'n best, ik probeer. Lukt niet altijd even goed. Heb er tijd voor nodig. En focus. Vooral de combinatie van de twee. Ga er nog even mee door en wil daarna weer op iets regelmatiger basis verslag uitbrengen. Van de dagelijkse besognes, van de dromen en de plannen, van wat gelukt is en wat niet. Er is hier maandenlang gehaperd en gekrasseld, getypt en gedeleted, opnieuw gedraft en uiteindelijk met twijfel gepubliceerd. Hopelijk kan ik blijven rekenen op m'n zelfvertrouwen, of krikken jullie dat een beetje op, dan gaat het zeker lukken. Geen kop in het zand, wel af en toe wat 'worries', maar zeker geen paniek. Laat ons maar doorgaan, ons verstand goed gebruiken en dapper vooruit blikken. Ons niet laten vangen aan zotte feestjes. Wat we voorlopig bereikt hebben niet zomaar te grabbel gooien door hals over kop de controle te verliezen. We doen verder, we houden ons aan de bubbel-meetings, deugddoend maar bizar, ietwat onwezenlijk. Maar we gaan er aan (moeten?) wennen, ons best blijven doen. Niet opgeven maar volhouden: we deden het al 111 dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten