623. Een "Goede Week"

HET LEEK EROP dat mijn "Semana Santa" dit jaar in september zou vallen. Allemaal goeie dingen op een rij. Terug de fiets op en bij regelmaat een rondje pedalerend genieten van de nazomer. Ondertussen loopt ook het buikspierprogramma lekker vlot. Niks forceren, lesje geleerd bij het planken, geen overmoed. Rekening houden met eigen tekorten en gebreken. En dus heel stapsgewijs opbouwen. 10 - 12 - 14 - 16, enzovoort en zo verder. Van één tot meerdere reeksen per dag. Zorgen dat het ouwe lijf in goeie staat blijft. Het mag een streven zijn om nog enige tijd actief aanwezig te blijven in uw midden. Er is wat dat betreft goed nieuws: uit gepland bloedonderzoek bleek dat m'n PSA-waarde 'spectaculair' gedaald is - van 9.2 in februari naar 0.08 nu. Kankersporen zo goed als verdwenen, geen garantie naar de toekomst maar wel een schitterend resultaat voor de combi "bestraling-hormoontherapie". Pollen kussen, vingers kruisen. Pluim voor en dank aan de behandelende arts. Ook de rest van de bloedwaarden zijn in orde. Tijd om 's avonds een online college te volgen van Rutger Bregman, De meeste mensen deugen. Letterlijk en figuurlijk dan. Ben ik er één van? In sneltreinvaart doorheen zijn boek, goed dat ik het al gelezen had. Misschien een en ander maar eens heropvissen. Maar eerst wandelen op de Kalmthoutse heide, verjaardag van nonkel Guy. Happy 55!! Een familiedag met broers en zus en 's avonds ten huize Polo een AFS-presentatie van kleindochter Joke. Haar verblijf in de Dominicaanse Republiek van naaldje tot draadje. Wat een belevenis. En de week zit er nog niet op: er volgt nog een cardio check-up. Fietsproef picobello, andere resultaten meer dan ok. Goedgekeurd voor de dienst. We zijn niet te stoppen. Inpakken, fietsen op het rek, rijden maar. Merksplas is de bestemming: Kolonie 7 revisited. Fijne fietstochten, lekker eten, vriendelijke mensen, stemmige belevenissen. Heel bijzonder: nog eens naar de begraafplaats van de landlopers tussen de lange rechte dreven van het Kolonie-domein. Op een bank, voor de witte kruisen, het eerste hoofdstukje van de Landlopersblues herlezen. Luidop, misschien horen ze het wel? Een week om in te kaderen. Het zijn maar flarden en korte anekdotes, de details zitten in m'n hoofd. Zelfs de valse noot op het einde kan het goede week-gevoel niet teniet doen. Tijdens de laatste douche laat ik mijn zeep vallen, foute draai bij het oprapen. Rug geblokkeerd. Al twee dagen tanden knarsen. Versleten werk. Pijn. Komt wel goed. Opletten bij de buikspieroefeningen dan maar.