HET IS DAN toch gebeurd. We hebben 2020 gehaald, u en ik, wij. 2020, het jaar, dat wel. Maar niet de doelstellingen. Niet die van het klimaat, de zuivere lucht, het begrotingsevenwicht. Ook een federale regering kunnen we tot nader order op onze bleke winterbuik schrijven. Maar de klok tikt onverbiddelijk verder. Klokslag twaalf was het rond: 2019 op de schop, 366 dagen 2020 voor de boeg. Ook nu een overstap in goud op zwart, in een klasse- en stijlvol decor. Nu nog meer dan vorig jaar reken ik op de tijd om ons te vertellen waar 2020 toe zal leiden. Na een donker 2018 bracht het afgelopen jaar de eerste ruimte voor verwerking, bleven we van bijkomend zwaar verdriet gespaard en was er al plaats voor echt heuglijke momenten. Vingers kruisen, hout afkloppen en duimen dat het zo mag blijven doorgaan. En als het toch tegen zit kunnen rekenen op steun en begrip van vrienden en verwanten. Net als een jaar geleden wil ik me niet wagen aan voorspellingen en al helemaal geen beloftes maken. Verwachtingen, en de hoop op een goede afloop voor u en mij, voor ons samen, die wil ik blijven koesteren. Vertrouwen hebben in de toekomst. Keep the Faith.
En mocht het dan eens nodig blijken - u weet maar nooit - geldt ook in 2020 en nu ten derde male het oersterke "Kom hier dat ik u draag..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten