DE DRIE WIJZEN hadden gisteren deze blogpagina moeten sieren. Mijn prioriteit lag toen echter heel terecht bij het In Memoriam voor Tyrone. Dus moesten de drie koning(inn)en even in de wacht. Vandaag komen ze dan wel aan bod. De voorlopig laatste festiviteit in het rijtje: Sint Maarten, Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar dus nu de Driekoningen. Met rugaanzicht voor hun privacy en gerecycleerde Corona-kronen die het nu ook wel zullen doen. 't Gedacht is alles. Bij de opname leek me een kijk op deze Ikeaanse New York-poster nog een leuk idee. Ook "de sterre" die voor een keer boven Times Square bleef "stille staan". Vanochtend is dat met een heel zurige smaak in De Mondt. Maar goed, gemaakt is gemaakt en dan krijgen ze hier gewoon hun plaats. Ik zag de knipoog van Mr. Peanut nog als een frivole kanttekening. Kon hem daar ooit wel in volgen. Nu besef ik echter dat zoiets doorheen het algoritmenbos van de sociale media een heel andere dimensie krijgt. Terug naar de "wijzen" of houden we het toch maar bij "koningen"? De koningen van toen gingen op 6 januari zingen voor een bijkomende zakcent of een snoepje. Ons repertoire bestond na enige tijd uit twee liedekens. Het gewone, gemakkelijkste en meest bekende "Driekoningen, Driekoningen..." van de nieuwe en den ouwen hoed. Daarnaast, voor speciale gelegenheden en/of gulle schenkers, draaiden we onze ster en zongen daarbij de korte versie van "A La Berline Postiljon". In de rol van Caspar, Balthazar en Melchior. Dat doe ik nu ook voor u, samen met deze koninginnen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten