638. Roest niet

NOVEMBER IS POMPOENMAAND. Ben nooit echt fan geweest van Halloween, nog steeds niet. Totaal geen affiniteit mee. Heb heel af en toe wel eens een pompoen uitgehold en er een masker in of uit gesneden. Hoe moet ik dat juist omschrijven? Maar de pompoenen op zich die zijn er wel steeds geweest in november, al heel lang. In de tijd dat de dieren nog... neen, toen nog niet, wel in de tijd dat heer Polo nog aan de slag was als sportleraar.  En da's ook weeral gauw een decennium geleden. Daarvoor dus. Op "hét" PITO, dat zijn Stabroekse roepnaam van "landbouwschool" in deze alle eer aandeed. Ik had toen de gewoonte om in het najaar minstens één keer een voorraad pompeuse kalebassen in te slaan. Van de schoolvelden, heel trots aangedragen door leerlingen die met groot enthousiasme keer op keer mijn autokoffer overlaadden met deze prachtige veldvruchten. En dan maakte ik week na week, op zaterdagochtend, vast protocol, alleen in de keuken: pompoensoep. Alle soorten, eigen creaties, nieuwe recepten van het internet. Alles kwam aan bod. 

En zie me nu bezig, tijdens diezelfde elfde maand van het door Corona gedomineerde jaar 2020 heeft "der alte Polo" zijn oude gewoonte opnieuw opgepikt. De pompoenen komen nu van de bioboerderij, annex Biomarkt Milagro in Aartselaar. Ferm adres, waar ik bij momenten een fiets-tussenstop maak om wat gezond-lekkere dingen te kopen. Verder biedt het pensioendom ruimte en tijd om ook op andere momenten mijn soepdriften bot te vieren. De laatste passage bij Milagro levert zes frisse pompoenen op. Dinsdagmiddag komt de groene kabocha als eerste aan bod, van de rustbank naar de snijplank. Een uitdaging, want - tenzij mijn geheugen me in de steek laat - had ik nog nooit eerder zo'n "groene" onder handen. Op zoek naar informatie dus: googel "groene pompoen recept soep". Resultaat: een gedetailleerde uiteenzetting, weetjes, speciallekes en instructies over deze pompoensoep en nog vele andere. In dit geval worden het drie soepen: één groene van de schil met eigen pompoenpittenmelk, en twee keer oranje van het vruchtvlees mét en zonder knolselder. Een topmomentje in de keuken! Paar dagen later is het de beurt aan een butternut en een kleine "kastanje". Varianten op diverse thema's, en weer een serie potten gevuld. Kastanje met knolselder, butternut met raapjes, butternut puur en de laatste met de potrestanten van de drie voorgaande. Al geproefd en blijkt een supermix!! Plaats ruimen in de diepvries. Nog drie stuks te gaan. En daarna opnieuw aanvullen, want het is elke dag weer een prachtig herfstzicht daar voor het tuinhuis. Genieten van het kleur-en lichtspel. Me happy !!!

Om het plaatje helemaal "af" te maken ga ik tijdens mijn culinaire prutserijen ook terug naar muziek die mij toen - en nu nog steeds - na aan het hart lag/ligt. De Spotify-playlist die Bram voor zijn mama samenstelde is perfect. Wegdromen naar de 70ies bij het schillen, snijden, en stoven. Instructies volgen, onder water zetten en verder laten doorgaren. Dan is er koffie, poosje in de zetel en tijd om tussen mijn cd's te snuffelen. Kom deze keer uit bij Mark Knopfler, frontman van Dire Straits. Altijd fan van geweest. Ook van zijn filmmuziek. Deze twee kan ik u alvast warm aanbevelen. Warm... de soep staat op het vuur, even oproeren, nog vijf minuutjes. Pompoensoep en Mark Knopfler: oude liefdes roesten niet. 

637. XLIV

WE BLIJVEN GAAN. De post-LXX-blues zorgt ervoor dat we in de stemming blijven. Ook dankzij een Spotify-playlist "Mama" waarop we sinds zondag ll. terecht kunnen. 250 nummers - 70ies & Co - ruim 17 uur keigoeie muziek. Rest ons 7 uur per nacht om te slapen. Merci Bram. Sinds mensenheugenis verjaren moeder en zoon hier op één week van mekaar. Vandaag is het zijn beurt. In double-digits begint hij voor de vierde keer aan een jaar dat - hoe je het ook draait of keert - steeds dezelfde confrontatie zal opleveren. Geen tegenvaller zus, maar ook geen wild enthousiasme zó als je de cijfervolgorde omkeert. 44 zal het zijn, een heel jaar lang. En dat zette mij aan het tellen: met een zus van 45, zijn 44 en 'ons klein' die 41 werd halen ze samen het ronde getal van 130. Hadden we zonder tante Corona in het land heel uitgebreid kunnen vieren. Even niet dus. Ik reken verder: La Pola LXX en ikzelf 68+1 = 139. Een ruime voorsprong nog op het jonge volkje. Maar dan begint het boeiend te worden: per jaar halen zij er met 3 tegen 2 telkens eentje in op ons. Nog negen te gaan, dus zal 22 november 2029 de dag van het grote gelijkspel zijn in onze gezinskern.  54 + 53 + 50 (!!) = 157 jaren voor de jonkies. De oudjes zullen dan 79 en 78 op hún teller hebben, samen ook 157. Het grote "break-even", oftewel "one tied game". Tijd voor een gigantisch feest. Smeer uw benen en andere onderdelen die aan slijtage onderhevig kunnen zijn maar goed in. Het zal nodig zijn. Als de party over is en de verlenging gespeeld wordt, lopen B B & A telkens één jaar uit op ons. Daar kan zelfs Fibonacci geen stokje voor steken. Tenzij we afspreken om vanaf 2029 niet meer te tellen. Kwestie van conventie en/of gewoon goed overeenkomen. Het magisch-realistisch denken op z'n kop? Dat misschien wel, maar nu eerst gewoon een happy XLIV !!!

636. LXX

HEEL GROOT NIEUWS. La Pola werd zondag zeventig jaar. Hiep Hiep Hiep Hoera!! Hoe doe je zoiets? Zomaar ineens? Neen, in 25.568 keer. Telkens een klein stapje. Een voor een, en met veel geduld: iedere avond je bed in en hopen dat je de volgende ochtend al dan niet gezond weer wakker wordt. Zo is het haar gelukt en zette zij ons voor een voldongen feit: "tram 7" werd gevorderd en wij hebben haar geholpen bij het opstappen. Daar zaten al heel wat bekenden op! Die haar met open armen hebben ontvangen. Die "ouwe mensen" toch. Daar is "den deze" nog lang niet aan toe: werd afgelopen zomer "68 + 1". Remember? 

Aan het vieren van de verjaardag zelf ging heel wat planning vooraf. Velen van u hebben hun steentje bijgedragen. Nogmaals dank voor de berichten, foto's en herinneringen in de meest diverse formaten, waarmee uw en haar dienaar dan aan de slag kon om het veelbesproken Attentie-boek vorm te geven. Het is gelukt en dag na dag blijkt nog steeds hoe goed het schot de roos getroffen heeft. 1000 maal dank aan allen die hun inspiratie de vrije loop hebben gelaten. Het leverde tranen van vreugde, emotie en verdriet op bij de feesteling. Daarnaast gun ik u met trots en nauwelijks verholen fierheid middels bijgaande collage een zicht op onze huidige leefomgeving. Tijdens de voorbije KROMVEN-escapade sloegen de drie "Mondtjes" de handen in elkaar en kwamen samen verrrassingsgewijs het ouderlijk huis versieren. Bij terugkeer stonden wij paf en was de eerste emotionele verwondering een feit. Daar deden het eerder vernoemde Attentie-boek en het "family-lifetime-verzamel-fotoalbum" van de kids nog twee reuzescheppen bovenop. En wat dan te zeggen van het privé voordeur-concertje door Jonas van Esch, voor de gelegenheid achteraan op het terras. "Lang zal ze leven", "De lichtjes van de Schelde", "Tulpen uit Amsterdam" maar ook "Words" van de BeeGees. Speciaal voor de superfan van de broertjes Gibb. Ook dat laatste met accordeon-begeleiding, moet zowat een unicum zijn in de muziekgeschiedenis. En dan de pakjes en verrassingen, samen in Corona-proof setting voor een select gezinsgezelschap. En bloemen, bloemen, tot en met een bijna-nachtelijhke levering door post.nl  Al deze kleine en grote dingen samen kunnen de vergelijking doorstaan met een gigantisch feest. Wat zij uiteraard nog tegoed heeft. De versiering blijft nog "even" hangen. Hier wordt zelfs gesuggereerd om de brug te maken naar de viering van een volgende zeventigjarige in dit huis. Euhh?!! Dan zullen ze een andere code moeten verzinnen om email- en finder-mappen op de Mac te camoufleren. 

De galanterie van de oude Romeinen, om 70 weer te geven als "50+10+10" is dan weer mooi meegenomen. Balsem op de wonde, pleister op het oude houten been? Nog straffer dan het Franse "soixante-dix" dat op zich al een eufemistische vorm van het ongenuanceerde "zeventig-siebzig-seventy" is. Leve La Pola!! Lang leve de Romeinen!! Vivat LXX !!!

635. Waarom ook niet

DE VERLENGDE HERFSTVAKANTIE is bijna achter de rug. Was het gevolg van een hertekende Corona-strategie in Belgenland. Federaal beslist, maar de bevoegdheid voor onderwijs ligt bij de regio's. En hopla, die kans kon ene Ben W. niet aan zich voorbij laten gaan. Snel nog eens in de picture: in een hinkstapsprong op en over 11 november en dan maar meteen twee weken herfstvakantie afkondigen. Misschien geen slecht idee, als tijdens dat extra verlof de algemene regels ook 'algemeen' gerespecteerd en nageleefd worden. En ondertussen hopen dat we stand houden. Wegens op rust gesteld zijn Pola & Polo niet meer gebonden aan verlof of werkperiodes. Maar wel door Corona geknecht en gegijzeld, net als ieder ander op deze planeet. We proberen er een acceptabele mouw aan te passen en niet in een impasse te verzeilen. Ook niet te vér meer zeilen. Laatste vliegreis en bijhorende uitstap dateert van januari dit jaar: Tenerife. Zalig. Daarna werden alle buitenlandse plannen gecanceld, uitgesteld, voorlopig "on hold" geplaatst. Maar niet bij de pakken gaan neerzitten, de mouwen opgestroopt en kijken wat er wel haalbaar en toegelaten is. Korte logementen in eigen land. September: paar nachten in de Kolonie van Merksplas. Zeer geslaagd. Oktober: midweek in Houtave. Patchworkatelier.be. Zalig! Besprekingen dienaangaande zijn op deze 564ev. terug te vinden in vroegere bijdragen. November dan: een natuurhuisje in Balen. Back to basic. Oeps... er loopt iets fout, even balen in Balen. Snel gereageerd en de dag nadien zitten we al op Kromven in Merksplas. Deze laatste verdient vandaag een meer dan gunstig rapport. En een woordje uitleg. Een schitterende locatie. Helemaal niet 'basic', met een behoorlijk luxueus verblijf zelfs, maar  tevens een geheel dat een ongelofelijke rust uitstraalt. Absolute aanrader!  Met een vis- en zwemvijver in de wijdse tuin. Voor ons wat fris op dit moment van het jaar, maar Sylvia (!!) zou er wel een plons in wagen vermoed ik. Met een mistige eerste ochtend was dit al direct hét Zen-moment van de vierdaagse. In de nabije omgeving heel knappe bos- en open natuurwandelingen. Om maar één trofee te tonen: een grofplaatrussula - linksonder in de collage. Verder een militair restant, niet echt verdoken in het herfstlover. Gaf een heel apart 11 november aspect aan onze passage hier. We trokken ook naar de beide Baarle's: Nassau en Hertog, op de fiets dan. En daags nadien een rondje Ravels met een prachtig fietspad langs het Kanaal Dessel-Schoten. Waarom nog naar Finland om de 'Ruska' te gaan ontdekken? Kan op het juiste moment ook in eigen land. Niet te vergeten dat de uitbaters, Patricia en Herman, voor een perfecte ontvangst en opmerkelijk onzichtbare maar wel aanwezige begeleiding zorgen. Rust, comfort, spontane hulpvaardigheid, het lijkt hier allemaal zo normaal.  Als we vertrekken nog een laatste blik over de schouder, het Kempens hoen houdt de wacht. We komen hier zeker terug. Eén midweek per maand. Waarom ook niet!

P.S.  'December' is al geboekt. Morgen allicht werk maken van 2021: januari - februari - ...

634. Q-ZOO One

EEN CREATIEVE DUIZENDPOOT laat zich niet kisten door Corona. Dat mocht al blijken uit wat Jef Neve aan virtuele concerten uit zijn muzikale mouw schudde, uit de avond-aan-avond dubbeloptredens van Kommil Foo, uit de talloze corona-proof verstuurde You Tube-filmpjes van buurman Axl P, uit wat ouwe getrouwe Rob De Nijs in quarantaine-tijden nog wist uit te brengen als afscheidsboek met bijhorende cd. Of was dit laatste omgekeerd? Het zijn maar enkele voorbeelden die me nu te binnen schieten. Want er is veel meer. Laat me hier even het verhaal van Dirk's Q ZOO vertellen. In het kort dan. Op 28 maart 2020, na twee weken lockdown 1.0,  plaatste Dirk Domen zijn eerste diertje op Facebook. "Om de tijd wat in te kleuren post ik vanaf vandaag elke dag een diertje uit Dirk's Quarantaine Zoo." Zijn eerste doel is 24, maar de lockdown loopt uit en het wordt een heel ruime veertigdaagse. Met 49 publicaties om juist te zijn, want zo lang duurt het voor we weer "uit ons kot" mogen. Alle 49 hebben ze - na (m)enig aandringen - een plaats gevonden in een minuscule uitgave. Te koop aangeboden voor het goede Filet Divers-doel. Deze frivole kleinoden zijn hun geld meer dan waard. Ik kan het weten. Mag ik een tip geven: heer Polo kocht er meerdere om uit te delen aan familie en vrienden. Telkens goed voor een tussentijdse glimlach. Bestellen via "Dirk Domen" op Facebook. Zeer warm aanbevolen. Gek idee, maar een mens zou voor minder opnieuw in quarantaine willen gaan. 

633. Grof Geschud

HIER MOET IK het nog even over hebben. Bijna twee weken geleden, nog net voor de nieuwe sluiting van de cultuurhuizen. In "CC MxM", oftewel Cultuurcentrum Merksem, stond Grof Geschud op de affiche. Mij tot dan toe totaal onbekend, maar als Raf "KF" Walschaerts een tip geeft dan volg ik die graag. Dus zaten we samen maar wel apart met andere liefhebbers, gebubbeld volgens voorinschrijving, en op ruim 3 stoelen afstand van elkaar. Minder dan de halve zaalcapaciteit. Bekijk het positief: een heel comfortabele situatie. Myrthe en Lander hadden er toneelmatig ook weinig last van. Wat een topduo, en nog zo jong. Ze brengen hun afstudeerproject: Lijmen. Brokken maken, moeten loslaten, niet kunnen vasthouden, stukken lijmen. Wanneer is twee een paar? Wat doet "1+1" met een mens? Het heeft ons een zeer aangename avond opgeleverd. Een heel sterke voorstelling, waarmee ik makkelijk nog een paar keer zoet ga zijn. Zeker als het Corona-hek nog lang op de culturele dam blijft staan zal ik later mijn geheugen moeten opfrissen. Tot dan, Myrthe en Lander. En merci, Raf!

Verder heb ik, na eerdere fragmentarische herlees-momenten,  een tweede volledige lezing van Paolo Giordano's "In tijden van besmetting" achter de rug. Het helpt wel: de verschillende invalshoeken, de kijk op crisis, de wetenschap, de cijfers, de psyche van de mens, opnieuw en opnieuw en opnieuw lezen. Stilstaan bij ons alledaags gedrag. En de gevolgen ervan. Tijd zat nu. De mondiale samenleving wordt flink door elkaar geschud. Grof, zeg maar.

In de US of A heeft er een het grof geschut uitgehaald. Het zijn vier gekke jaren geweest, maar nu maakt hij het nog erger. De grote leider van het vrije westen gedraagt zich als een tiran. Maar ook als een kind dat zijn zin niet krijgt. En als een gepatenteerde leugenaar die alles verdraait om er voordeel uit te halen. Gevaarlijke kerel. De Nero van het Witte Huis. Hij gaat verliezen en jut z'n achterban op tot verzet en weerwraak. Gaat hij het Amerikaanse Rome in brand laten steken? Het wordt bang afwachten.