618. Verkoeling

HET WAS GEWOON veel te warm om te schrijven de afgelopen week. En toen er verkoeling kwam moest ik van hot naar her hollen. De wind steekt op. Ramen en deuren open om groene ventilatie te vangen. Moet niet naar stand twee of drie switchen, dat doen die koudefronten zelf wel. Paar  windstoten om de boel op gang te trekken. Daarna een vlaag die er een ferme ruk aan geeft. Opnieuw hollen: dakramen aan de windkant sluiten of 'op kip' blokkeren? Dat tweede, dan blijft de verkoeling werken. Terug onderweg naar het gelijkvloers moet ik snel een fototoestel meepikken. Die wolkenberg achteraan blijft maar groeien. Moet ik zeker genoeg pixels aan spenderen. Ondertussen vallen de eerste druppels. Lekker fris. En de wind doet er nog een schepje bovenop. Terug de ronde van het huis. Nu deuren dicht aan de windkant, en snel een beetje als het kan. En ook die dakvensters. Spurtje naar de slaapkamers. Partytent in de tuin gaat het houden, maar niet zonder de nodige deuken en kraken in het buiswerk. Staat al drie maanden op post: laatste diensttermijn. Nog rap een paar lijnen bijspannen. Dat spul wil ik nu niet in de lucht zien gaan. Wind beukt en zwiept het regenwater over de dorstige poldernatuur. Dat houdt zo'n kwartiertje aan. Heb toch die indruk. En dan is het gedaan, zo snel als het gekomen is. Opnieuw de trappen op en de kamers langs om alles open te zetten. Het moet nog steeds vooruit gaan. De tent hangt behoorlijk scheef, einde verhaal. Maar de verkoeling is een feit. Een uur na deze passage lees ik de laatste bladzijden van Jo Claes' Race tegen de klok. Na de Europa's van Geert Mak en de Holocaust-docu van Pieter van Os was ik aan lichtere kost toe. Dan zit je goed bij Claes. 'Leuke' misdaadroman zonder meer. Niet speciaal, klassieke opbouw, redelijk belerend bij momenten, wel spannend. Niet vermoeiend, ondanks het vermoeden dat de titel zou kunnen wekken. Die titel:wel toepasselijk op wat er met zo'n stormmoment van de burger verwacht wordt. Overal op tijd bij zijn om niet verrast te worden. Alles goed verlopen, en bovenop een deugddoende verfrissing. Wat wil een mens nog meer? Maar nu is het tijd voor de opruim. Afspraak boeken - zo gaat dat in Corona-tijden - bij het recyclagepark. En uitkijken naar een nieuwe tuintent. Om het ook in de toekomst koel te houden.